Dag 3
Om 9.30 uur worden we opgehaald voor een dagtocht naar de bergen en naar the ”Golden Triangle”; het drielandenpunt Thailand-Myanmar-Laos: de twee hoogtepunten van de dag.
We gaan met zijn tweeën en verwachten dus een taxi, maar Noo komt ons ophalen met een toeringbusje waar 10 mensen comfortabel in kunnen zitten.
Dat gaat wel lukken vandaag!
Noo spreekt ook nog wat Engels, genoeg om ons met hulp bij bezoekjes die we onderweg afleggen en met informatie door de dag te loodsen. Eenmaal op weg vertelt hij eerst dat hij tijdens corona werkeloos en dakloos werd en bij monniken is gaan wonen. Die blijken in die jaren heel veel gedaan te hebben voor de allergrootste pechvogels in deze periode. Hij woont daar overigens nog steeds, maar hij heeft er nu een chauffeursbaan bij.
De eerste stop is in een bergdorp, waar veel stalletjes staan en verkoopsters uit de nog kleinere berg-
gehuchten meteen op ons afstormen: “20 Bath!….” Ik vind dat heel vervelend (we worden gezien als levende geldautomaten o.i.d.) en tegelijkertijd vind ik het ook heel schrijnend, vooral ook omdat ik daar nergens enige vreugde of zelfs gelaten tevredenheid zie op de gezichten. Ik zie alleen maar hulpeloosheid (wanhoop?) en onvrede.
Bij een van de stalletjes waar we thee krijgen aangeboden in superkleine theekopjes (uiteindelijk om thee te verkopen), kopen we 4 van die schattige theekopjes. Dan breekt voor het eerst een lachje door en de kopjes worden zorgvuldig ingepakt in nopjesplastic.
De volgende stop is bij een theeplantage. Die hebben we al vaker gezien, maar bij deze zit een thee-proeverij! (kunnen we toevoegen aan alle andere proeverijtjes).
De thee (weer uit kleine kopjes) is hartstikke lekker, maar de manier waarop de thee gezet wordt in een speciaal theepotje is nieuw voor ons (ook hier gaan we voor de bijl en kopen zo’n speciaal potje).
We waken er altijd voor om van alles en nog wat te kopen als we op reis zijn, maar de reis gaat van lieverlede naar zijn einde toe en dit staan we onszelf toe!
Tot slot lopen we nog een stukje de theevelden in.
De hele rit door de bergen is echt heel mooi! We passeren wel een stuk of vier politie – controleposten. Er worden hier nog steeds heel veel drugs gesmokkeld. Eergisteren was er een vangst van smokkelaars met 6 miljoen pillen.
”They are in jail now”, volgens Noo.
Ik ben inmiddels verhuisd naar de passagiersplaats naast de chauffeur. Nou heb ik toevallig het afgelopen jaar ook behoorlijk wat in de bergen gereden met onze bus en ik moet zeggen dat ik niet veel begrijp van zijn schakeltechnieken. Wat Noo in ieder geval goed onthouden heeft van zijn rij-instucteur is ”Pompend remmen, pompend remmen! …”
Tijdens de lunch genieten we al van het drielandenpunt. Drie landen waarin we gereisd hebben en die een onvergetelijke indruk bij ons hebben achtergelaten.
We brengen ook nog een bezoek aan het Opiummuseum. Klein, maar informatief en goed ingericht.
Als we op de terugweg zijn, stoppen we nog één keer in Chiang Sean, de voormalige hoofdstad van dit district.
Tijdens de aardbeving van 2014 is een groot gedeelte van een antieke Wat bijna helemaal ingestort en er wordt nu hard gewerkt om het hele complex weer te restaureren.
Dat zijn de highlights van deze bijzondere dag.
En dan zie je ineens, ergens tussen de tegels, in het vuil en in de buurt van een elektriciteitskastje, een heel mooi plantje, bijna zwart! Geen idee wat het is, misschien groeien ze in Nederland ook, maar hier zie ik zoveel meer….
Dag 4
We worden weer opgehaald om een halve dag te gaan fietsen met een gids. De gids (hij heet Amon, zo weten we later) aarzelt om naar ons toe te komen. Ik zie hem denken: “Nee, toch, gaan die oudjes met ons fietsen vandaag?” Hij doet navraag bij de receptie en komt dan breed lachend naar ons toe, stelt zich voor en kijkt toe terwijl Peter mij ”een kontje” geeft om in de hoge jeep-achtige auto te komen. De opstap is te hoog voor mij om er op eigen kracht in te komen. Amon kijkt toe en zegt niets…..
Onderweg pikken we nog 3 fietsers op: een dame uit New York (48 jr. schat ik) en een jong stel uit Berlijn (jaar of 25). Bij Amons bedrijfje aangekomen, krijgen we prima fietsen (mountainbikes van superkwaliteit en ik krijg ook zo’n soort fiets, maar dan met een lage opstap: geweldig!)
We gaan op weg! Het wordt een tochtje over het platteland en over een paar heuvels (ik hoef er maar bij één af om de laatste 20 m. te lopen) en wat is dat genieten. Amon wijst op ananassen, bananen, rubberen wegpaaltjes (gemaakt van het rubber dat we net uit de bomen zagen druppelen), Yellow Cottonflowers etc.
We houden 2 stops. Bij de eerste is ook de jeep van Amon weer aanwezig met drankjes en hapjes. Hij neemt overal heel veel tijd voor (goede oefening in geduld voor mij…ik krijg het niet aangeleerd), vooral ook omdat Amon overal zijn exercises moet doen en showen hoe fit hij is!
Allez dan maar, hij ook zijn moments of fame! We hebben het wel gezellig onder elkaar.
De tweede stop is aan het einde van de tocht, vlakbij de zaak van Amon. We lunchen daar op het hoekje en ook dan is het de groep die aangeeft dat we nu wel willen vertrekken. Het is mooi geweest.
Iedereen is blijkbaar moe; de gesprekken staken en we dagdromen hardop over het zwembad.
En dat is precies wat we die middag doen. Lekker languit aan het zwembad (en af en toe erin!)