Normaal gesproken weet ik na een dag of 2 wel waar de wc zich bevindt in onze kamer als ik ‘s nachts wakker wordt. Hier weet ik het al om een uur of 3.00 de eerste nacht: bij het voeteneinde linksaf en dan weer links. Ik ben er dan inmiddels een keer of 13 geweest!
Hoe ik me voel? Als een uitgewrongen dweil.
Gisteren was er nog geen vuiltje aan de lucht. Lekker door het oude stadsdeel geslenterd en weer even wennen aan al die toeristen. Wekenlang zagen we er bijna geen, maar Chiang Mai weten ze allemaal te vinden. Bij een reisbureautje boeken we 2 tickets voor een Tai-box evenement die avond. We worden in de B&B opgehaald en ook weer thuisgracht. Dat eerste klopt, dat laatste niet! Gelukkig is het dichtbij en het is lekker wandelweer: Peter ziet hier voor het eerst weer een joekel van een rat voorbijschieten.
De tai-boxwedstrijden zijn spannend! Er is een lady-boxer die het tegen een man opneemt. Ze wordt zelfs tot winnaar uitgeroepen, maar daar is het publiek het niet mee eens. Dat is de enige dissonant, want verder is de sfeer prima. Als er tussen de rondes door muziek klinkt van Queen, zingt de hele hal (400 man) als één stem mee.
Een andere wedstrijd gaat tussen 2 meiden. De ene loopt een Badr Harietje op: ze raakt geblesseerd aan het onderbeen en kan niet verder. Bij de mannen is het pas echt sensatie: daar wordt er één in de eerste ronde knock-out geslagen. Ik ben blij als ik hem zie bewegen, want hij is een flinke tijd van de wereld.
De laatste partij gaat over de volle 5 ronden. Keihard knokken met een verrassende (terechte) winnaar.
Ja, en nou lig ik hier weer down en out. Peter houdt zich bezig met wat fietsen in de stad en zwemmen voor mijn deur.
Hopelijk ben ik vanavond een beetje opgeknapt om oud-en-nieuw te vieren op het plein bij de oude stadspoort. Dat schijnt de place-to-be te zijn.
Weer maar even een tukkie doen…. Zalig uiteinde! 🤨