Dinsdag 27 juli
Het is behoorlijk betrokken vandaag, maar de temperatuur is wel lekker; zeker voor een fietstochtje.
Als we de ochtendrituelen in een slakkentempo hebben uitgevoerd, stappen we op de fiets. We starten bij het station en vinden vrij snel de route-aanduiding; goed geregeld hier! Het is een prachtige tocht: langs de rivier, langs de maisvelden en velden vol zonnebloemen, langs druivenvelden en stukken land gereserveerd voor de jacht.
Het enige jammere is dat er geen zonnetje te zien is , integendeel: we hebben de regenjas hard nodig. Het is niet zo dat het pijpenstelen regent, maar toch….
Na enige tijd willen we toch wel een hapje eten, maar dat plan mislukt: op onze hele route komen we wel langs een paar dorpjes, maar die zijn zo klein dat er geen ondernemer te vinden is die daar een horecabedrijf begonnen is. (Misschien wel begonnen, maar dan toch niet heeft kunnen volhouden…).
We komen bij het kasteel van Bouteville en zien een klein artisanaal bedrijfje. Wij denken eerst aan een kleine cognacdistillerderij, maar bij binnenkomst blijkt het een producent van (balsamico-azijn). Een vriendelijke (alweer: wat ontmoeten wij toch veel lieve mensen) eigenaresse vraagt of we een proeverij willen. Van azijn? Nou, vooruit dan maar; we hebben een paar jaar geleden ook al eens een proeverij van olijfolie gehad, dus waarom niet?
Het blijken nogal bijzonder azijnen te zijn die voornamelijk verkocht worden aan restaurants met sterrenkoks etc. Met een klein pipetje legt ze steeds een paar druppeltjes op het kleine theelepeltje en vertelt, terwijl wij proeven wat de bijzonderheid van die soort is en waarbij hij het best gebruikt kan worden (kreeft, cocktails, als afmaker van jus en/of bij groenten) warm of koud. Wat kan azijn lekker zijn zeg…..
Een paar kilometer verderop zien we een cognacdistilleerder. De receptie is open, weet een medewerker ons te vertellen en een dame van kantoor zegt door het raam dat we welkom zijn voor een proeverijtje. Nou ja, nu we er toch zijn… (Het is dan inmiddels na 14.00 uur en we hebben nog geen lunch gehad…)
De medewerker die ons laat proeven vertelt het verschil tussen vs/vsop/x… en waarom een drankje nu wel/geen cognac is. Waar het smaakverschil door ontstaat (vaporiseren van de alcohol) etc.
Als we aan het laatste slokje zitten (minstens 20 jaar gerijpt op Frans eiken vat), lakt hij de prijslijst voor het geval wij “een pallet willen kopen”.
het goedkoopste flesje kost € 54,— (even dachten we nog: “We doen eens gek als het een beetje betaalbaar is.”) ; de volgende kost € 86,— en de laatste (waar ik nog aan zit te nippen) € 115,—
Ik heb bij het noemen van de tweede prijs dan al gezegd dat deze cognac ver boven ons budget ligt en dat we hier dus echt niets gaan kopen en dat ik me nu een beetje schuldig voel dat ik hier zo relaxt zit te genieten van het proeven.
Hij draait de zaak om en zegt dat hij zich schuldig zou moeten voelen ons hier te laten proeven terwijl hij wel wist dat wij hier toch niet zouden kopen. “Maar dat is nergens voor nodig: het is prima zo. Wij gaan niet failliet als we geen flesje aan jullie verkopen hoor. Ik zeg wel tegen onze Nederlandse klant in Wageningen dat hij een fles extra bestelt, vanwege 2 Nederlandse toeristen…”
Als we terug op de camping zijn, blijkt dat een van de flesjes azijn niet geseald was en dat is dus helemaal leeg gelopen in de doos. We maken een foto en bellen de dame van het azijnfabriekje op. We krijgen een nieuwe: ze hoeft niet eens bewijs.
Peter stapt na een snelle lunch dus weer op de fiets. Hij krijgt als pleister op de wonde excuses van de dame en een nieuwe (grotere) fles. Dat dan weer wel.
Dat er ook nog een chutney (bloody Mary) ontbreekt, weten we pas veel later.
Maar deze twee met uien uit Corsica zullen vast ook heel lekker zijn.