Donderdag 5 juni
Als we op de camping aankomen – die tegen het Parque Regional de la Sierra de Gredos ligt – voelt het goed. Peter heeft, net als bij de telefonische reservering, een hoop lol met Diana, de receptioniste, voornamelijk door de taalbarrière: zij spreekt geen woord Engels en hij een half woord Spaans.
We mogen een plaats uitzoeken en vinden een prima plek met veel schaduw. Dat laatste is nodig, want het wordt heel warm de komende dagen.
We lunchen in het restaurant op de camping en het is verrukkelijk! Ik doe me te goed aan heerlijk gebakker artichokken en Peter heeft een kop vermicellisoep. Daarna eten we samen een tarbot op.
Peter fietst even naar de de stad en komt terug met de boodschap dat die niet zo interessant is. We genieten van de rust op de camping, maar worden wel geplaagd door heel veel vliegen!
In het vroeg van de avond komt er vlak langs de camping een kudde geiten langs. We zien morgen dat dat hier niets bijzonders is en we snappen dan ook waarom er in de stad een standbeeld van een geit staat. In dit gebied staan heel veel geitenfokkerijen en hier kom je geregeld kuddes met geiten tegen, al dan niet met een herder.
Van een dame van het onderhoud krijgen we ‘s avonds desgevraagd een spuitbus tegen de vliegen. Biinen in de camper werkt dat prima: ‘s nachts geen vlieg te zien!
Vrijdag 6 juni
Peter heeft een vervelende nacht achter de rug: hij heeft flinke keelpijn gekregen. Gelukkig heb ik ook een medicijnzak voor kno-problemen bij me.
Hij laat hierdoor niet het geplande fietstochtje naar het stuwmeer door zijn neus boren. Het is een mooie rit, met twee steile klimmen die niet het verwachte uitzicht op het meer geven, maar dat hebben we even later, als we een andere afslag kiezen onverwacht wel: schitterend mooi, met uitzicht op een besneeuwde bergtop van boven de 2500 m. en een bomenrij waar een flink aantal ooievaars in de toppen zitten. En, ik heb het al verklapt: we moeten ook weer van de fiets af voor een herder met een kudde geiten.
We fietsen naar de stad voor een tapaslunch. We vinden in een achterafstraatje een gezellig terras met locals en ze hebben er lekkere tapas met een glaasje bier en een wijntje.
Hoewel er geen bediening op het terras is, komt de ober onze hapjes toch op tafel serveren.
Omdat ik er wel een witte wijn bij wil, wenk ik naar een jonge knul en bestel als hij naar ons toekomt, voor Peter en mij een glaasje witte wijn.
Als hij de bestelling brengt, word ik toch wel even in verlegenheid gebracht als hij me vertelt dat hij helemaal niet bij de bar werkt….. Wel superaardig dat hij voor ons binnen een glaasje wijn heeft gehaald!
(Rechts de “echte” ober en links de “invaller”🤭).
‘s Middags worden we weer knettergek van de vliegen en we besluiten dat we om die reden morgen vertrekken naar Plasencia (hopelijk is het daar beter).
We krijgen de vooruitbetaalde nacht niet terug, maar Diana belooft Peter dat we een gratis nacht krijgen als we terugkomen: “….dat onthoud ik wel hoor!”
We gaan in het vervolg per nacht betalen.