Je mag het schrijven zoals je wilt en, dit is wat we graag willen en verwachten van Thailand.
TOP
Het Ray hotel is heerlijk: Engelssprekende receptionisten; fijne kamer; lekker zwembad.
En, prima service. Weet je dat nu al? Ja, dat weten we nu al.
We vragen of we hier ook fietsen kunnen huren. “Nee, die service hebben we niet, maar we gaan proberen of we iets kunnen regelen.”….
’s Avonds gaan we naar de avondmarkt in Walking street. We willen er te voet naar toe, maar een stelletje dreigend blaffende honden na 100 meter doen ons besluiten een taxi te laten bellen.
Dat blijkt uiteindelijk een goede zet, want óf de avondmarkt is verplaatst of onze Google-maps is van slag, want het is veel verder weg dan we dachten. Het is wel de moeite waard! Wat een relaxte markt is dit op een hele mooie lokatie, aan het water. Groepen jonge mensen halen hun hapjes op de markt en strijken neer op het gras langs het water: gezellig kletsend, etend. (Geen geschreeuw, geen harde muziek: prachtig om te zien!) Er is veel food en muziekgroepjes brengen extra sfeer.
Wij zijn een bezienswaardigheid op zich: het enige niet Aziatische stel. (Ik zie nog wel één gemengd koppel bestaande uit een Europeaan met een Thaise dame: ik noem het een Pattaya-koppel).
We worden bekeken, begroet, toegelachen en gefotografeerd! Ik voel me bijna net als Maxima op koningsdag 🥴😉
Als we terug in het hotel komen, blijken we 10 minuten na sluitingstijd van de keuken te zijn en we willen toch nog wel wat eten. Het wordt geregeld: een medewerkster komt een kwartiertje later met onze bestelling aangereden: met één handje rijdend op een bromfiets, op de andere hand een dienblad met onze avondmaaltijd!
Over service gesproken.
En vanmorgen zitten we aan het ontbijt als er een brommer met zijspan arriveert: er worden twee mountainbikes afgeleverd! We kunnen met de fiets op pad: heerlijk!
Zondag 8 januari is het inmiddels en tegen 10 uur zitten we op de fiets. Ik heb er een dun truitje bij aan gedaan, want de zon is er niet en dus vind ik het frisjes.
Als we bij het King Rama 1ste monument aankomen, is dat al weer heel anders. De zon is doorgebroken en meteen is het lekker warm.
Het monument staat midden op een rotonde: nergens oversteekplaatsen of stoplichten, dus zoek het maar lekker zelf uit en vergeet niet naar rechts te kijken!
Het is een bijzonder momunent, niet in de laatste plaats om de spiegelafdakjes op gouden palen die om het hele monument heen staan.
We rijden verder naar het Khao Kradong Forest Park. We vinden daar een oude krater en wat hogerop gelegen een gigantisch groot boedhabeeld. Als je daar eenmaal bent, kijk je over de hele omgeving uit.
Best knap dat we zo hoog gekomen zijn op de fiets (ik moet wel bekennen dat ik een klein stukje gelopen heb: zelfs ik kwam er – met goed werkende versnelling op mijn fiets – niet trappend boven). Peter heeft het niet zo goed getroffen met zijn bike: de versnelling doet het niet, dus dat is extra hard werken.
In de afdaling merk je daar echter helemaal niets van.
Wat me vooral opvalt is dat er zoveel jonge mensen in volle overgave komen bidden daar.
Aan het einde van de afdaling vinden we heel onverwacht een complex met een Wat waar veel monniken lopen die ineens allemaal met ons op de foto willen!
Wat Pa Kao Noi is ons volgende doel. Het is een Kmer-achtige Wat, maar geen autentieke. Ik weet niet of het van de teleurstelling hierover komt, maar Peter moet dringend een gelegenheid zien te vinden om zijn behoefte te doen: dat lukt (gelukkig!)
Opgelucht kunnen we de terugweg aan gaan pakken. We stoppen bij de voetbalvelden waar veel wedstrijden gespeeld worden gezien de toeloop van het aantal bezoekers, maar wij fietsen even verder op het terrein naar het Buriram Paleis. Dat ligt daar heel erg mooi! Een bezoek zeker waard…
Op de terugweg willen we gaan lunchen bij een Vietnamees restaurant in de buurt van de nightmarket van gisteravond. En, die ligt inderdaad heel ver weg! Ik ben er eigenlijk wel klaar mee, maar Peter heeft dit restaurant speciaal voor mij gezocht en dan kan ik toch niet gaan afhaken?
We redden het en – hoewel we alle twee zadelpijn hebben en behoorlijk moe zijn – kijken we met heel veel voldoening terug op deze zondag.