Maandag 27 en dinsdag 28 mei Bragança:
We staan een km. of 10 van Bragança, op de mooie terrassencamping Cepo Verde in het Parque Natural de Montesinho.
Fietsen naar een andere plek of zelfs naar Braganca is niet echt een optie. We moeten dan over de toch al niet al te brede weg waar ook auto’s rijden. Dat doen we niet.
Na een paar grotere steden is het wel weer lekker om even niks te doen.
Vanaf onze plek hebben we een prachtig vrij uitzicht op de bergachtige natuur. Het is hier rustig en het weer is fantastisch. Lekker zonnig 😎 en niet plakkerig warm.
En, zelfs de ochtenden zijn hier lekker wat wel heel anders was in Burgos. Daar was het ‘s morgens om een uur of 9 een graad of 9!
Peter heeft vandaag weer zijn kilometers gewandeld, maar heeft ook geen spannende dorpjes of plekken ontdekt.
Hij is zelfs zo dapper geweest om in het koude water van het zwembad nog wat baantjes te zwemmen.
Ik ben begonnen met het lezen van “Onder buren” van Juli Zeh. Het boeit me meteen! Een goeie afwisseling met “Calamiteitperk” van Tim Fransen.
Morgen naar Chaves.
CHAVES (29 mei)
Waren de afgelopen 2 dagen best wel saai voor de lezer: vandaag zeker niet!
We rijden naar Chaves. Ik kies voor de gemakkelijke route, d.w.z. niet te veel bochtige bergpassen, maar een beetje “doorrij-route”. Ik zeg het eerlijk: na 10 km. had ik al spijt! “Kunnen we niet nog voor de avontuurlijke route kiezen?” Nou, dat is niet meer logisch om te doen, dus nu maar doorrijrijden…
Het is een superfijne weg, niet druk (eigenlijk heel erg weinig verkeer) en toch nog redelijk afwisselend en mooi. De laatste 10 kilometer ben ik blij dat ik dit gekozen heb, want ook deze route gaat over behoorlijk, bochtige, niet al te brede wegen die veel van mijn stuurmanskunst eisen! Fijn dat dit geen 85 km. duurde!
Om 13.00 uur rijden we, via een haarscherpe bocht naar rechts die ik maar nét goed genoeg heb ingezet naar beneden, de camperplaats op. We staan snel op de goede plek, blokken eronder, 🔝👍niks meer aan doen.
Als we de fietsen eraf halen, ziet Peter dat er iets niet in de haak is: de fietsendrager helt over naar achteren. We bekijken eea nog eens goed en zien dan dat er een verbindingsschroef is afgebroken! We balen als een stekker, want deze fietsendrager is nog maar 1 jaar oud en nu hebben we- naast een steeds loskomend nummerbord – (zie vorige blogs) een veel serieuzer probleem: zo kunnen we niet verder!
Onze Franse buurman kan er ook niets mee (wij ook niet…) en we googlen garages. We stappen op de fiets en rijden ernaar toe. Het resultaat is bedroevend: gesloten (voor altijd?) niet meer op die plek aanwezig, gesloten voor lunchtijd tot 15.00 uur….
We besluiten dan eerst maar even wat te gaan eten (echt relaxed voelt het niet…), maar komen langs punt KM.zero, het beginpunt van de N2 naar het zuiden, waar je ook je paspoort kunt halen waarin je alle plaatsen kunt afstempelen. Daar gaan we eerst maar even naar binnen, nu we er toch zijn…
Het is er gezellig druk; er staan een stuk of 5 mannen wat te snacken en te drinken /kennelijk hebben ze lunchpauze.
En dan gebeurt het volgende ( toeval bestaat niet?).
Ik vraag naar het paspoort én ik vertel de bardame over ons probleem met de fietsendrager. Zij spreekt behoorlijk goed Engels en is snel van begrip. Ze schakelt de mannen aan de bar in en vertelt ons probleem. Bovendien wijst ze naar één van de mannen en zegt: “He is a handyman and I’m sure he can fix it! He really can fix this!”
Ze regelt het zo dat we het adres van de betreffende man krijgen, zijn telefoonnummer en – niet onbelangrijk- zijn toezegging dat hij ons gaat helpen, vanmiddag om 15.00 uur. Uitstel tot morgen is niet mogelijk, want dan is het een Nationale Feestdag en is alles gesloten…..
We moeten ons dan wel melden bij zijn adres.
Na een snelle hap, fietsen we terug naar de camperplaats, luifel in, camper rijklaar maken, van de blokken afrijden en op naar het adres van onze monteur!
Dat kost meer moeite dan we gedacht hadden, want onze Garmin brengt ons ver buiten de stad en niet bij de monteur: uiteindelijk komen we via Google precies om 15.00 uur aan bij het adres, waar de monteur ons buiten al staat op te wachten.
Een half uur later heeft hij een nieuwe schroef gedraaid en de fietsendrager op ingenieuze wijze zeer degelijk gefixed: die kant komt in ieder geval niet meer los!
We rijden – zeer opgelucht – terug naar de camperplaats, maar doen eerst nog even boodschappen bij Leclerc, want morgen feestdag, alles dicht!
Daarna komen we even bij: dat is weer goed opgelost. Om met Ap Dijksterhuis te spreken: “ Deze rimpel is uit het tafellaken…”
Tegen de avond fietsen we weer naar het centrum van Chaves. We gaan wat kerken in, vinden de plaatselijke schandpaal en komen uiteindelijk terecht bij Adega Faustino waar we de dag afsluiten met een heerlijk etentje! Eind goed, al goed: genoeg reuring voor vandaag!
