Dit is wel een hele goede beslissing geweest!
Als we zo’n 40 kilometer onderweg zijn, komen we ineens (onverwacht) langs de startplaats van de toeristentrein die in een 8- vorm de bergen ingaat (destijds aangelegd om dorpjes en gehuchtjes te ontsluiten en met elkaar te verbinden). We stoppen, informeren wanneer hij vetrekt (over 10 minuten) en of er nog 2 plaatsen zijn (die zijn er) en 10 minuten later zijn we los!
We zitten bij een echtpaar met een zoontje van een jaar of 6: hele lieve mensen uit Kaliningrad (v/h Koningsbergen) een russische enclave. De man vertelt het ons, enigszins verlegen. Wij laten de politiek voor wat het is en hebben een paar gezellige uurtjes met ze. Het aanleggen van de spoorlijn moet een vreselijk moeilijke karwei zijn geweest, want er zijn heel wat tunnels voor gegraven. Deze zorgen er nu voor dat de rit niet de hele tijd leuk is, want in de tunnels zie je natuurlijk geen hand voor ogen en het geeft een hels kabaal. Al met al zijn we toch blij dat we deze onderbreking hebben in kunnen lassen.
De weg naar Foça is mooi en bochtig. We bezoeken ook nog de stad Visegrad en daar kun je eigenlijk alleen maar verdrietig en/of boos zijn als je op de oude brug staat, van waaraf Karadzic honderden vermoorde moslims het water ingedumpt heeft, puur en alleen omdat ze moslim waren…
De ontvangst op de camping is hartverwarmend! De zoon van de eigenaar loodst ons naar de mooiste plek die je je wensen kunt. Aan de rivier, dichtbij het restaurant en alleen maar buren aan de achterkant (als ze er zijn…): GEWELDIG!
En dan serveren ze ’s avonds ook nog gebakken forel (altijd 2 in Bosnië)
Woensdag stappen we op de fiets en gaan naar de overkant waar we bijna autovrij naar een 10 km. verderop liggend dorpje kunnen fietsen. Ja, en dan zijn we in ons element.
Donderdag 22 juni
We fietsen naar het centrum van Foça en nog even wat verder, maar dat levert weinig op en bovendien is het echt bloedheet >32 gr. We komen nog wel in een gedeelte dat behoorlijk ”verwaarloosd”/ vernietigd/ verlaten is. ”Wat is hier gebeurd?” (Het zal toch niet, ook). Jawel, ook hier zijn in 1992 moslims verjaagd, vermoord, vrouwen verkracht en huizen in de fik gestoken. Hoewel hier voor de jaren 90 meer moslims woonden dan serviërs, wonen er nu bijna geen meer: de overlevenden durfden niet meer terug te keren…
We houden de rest van de dag ons gemak.
Morgen gaan we verder naar Sarajevo.