“Gaan jullie daar maar zitten”, zegt reisleider Linh en wijst naar onze lievelingsplek: de voorste rij in de bus.
We gaan op weg naar Ba Na Hills, waar sinds een paar jaar 5 kabelbanen aangelegd zijn. De eerste die wij nemen is 5,2 km. lang en bereikt een hoogte van ruim 1400 m. Hij gaat met een snelheid van 15 km. omhoog.
Ons doel is om de Golden Bridge te zien, een brug gedragen door de handen van Buddha.
En, echt waar, je voelt je daar “veilig gedragen”.
Het is een betoverende plek wat versterkt wordt de ochtendnevels die zich op dit relatieve vroege uur (we zijn daar tussen 9.00 en 9.30 uur) over en om de brug draperen. Het beeld is telkens anders vooral ook omdat de nevel langzaam optrekt.
Op deze zelfde hoogte – er is namelijk ook nog een Frans dorp gebouwd voor entertainmentdoelen een kabelbaan hogerop – bewonderen we ook nog een Buddhabeeld, een “jardin d’amour” en een wijnkelder.
Om met het laatste te beginnen: we gaan er illegaal in (via de uitgang) en het is maar goed dat we er niet voor betaald hebben, want de gangen naar het proeflokaal zijn pure nep. Dat is op zich niet erg, want het hele entertainmentgedeelte is nep, maar er wordt anders beweerd.
Na de lunch (een gigantisch groot, prima verzorgd buffet) gaan we een etage omhoog naar de Franse stad. We vinden er de Moulin rouge, een kathedraal (kunststof pilaren) met zelfs een groot missaal op het altaar (purschuim), straten met echte franse hotels en restaurants, een middeleeuse kermis, een straatmuzikant: een wonderlijke combinatie van nep en echt. Net voor we bij Starbucks bij het Louvre station naar boven gaan, zien we ineens de Trevi-fontein (he? Ligt die niet in Italië?).
We hebben dan al het wassenbeeldenmuseum bekeken en de binnenkermis met amerikaans aandoende attracties als valtorens (zie boven links) en 4- en 5-D films. Aan de laatste zijn we net ontsnapt toen we op een filmpje zagen dat we niet in een stoel, maar op een paarderug plaats moesten nemen.De rodelbaan hebben we ook alleen op afstand bekeken…
Peter: “We worden echt oud, dat we dit niet meer leuk vinden”
En dit deden we samen met ongeveer 8.000 andere bezoekers, want dat is zo’n beetje het gemiddeld aantal bezoekers op een rustige dag.
Een ware belevenis op grote hoogte!
In de kabelbaan terug ontstond nog even een ongemakkelijk momentje.
Onze gids Linh vertelde wie de eigenaar was van Sunworld (een steenrijke Vietnamees die nog meer van die Sunworlds bezit o.a. in Sapa) en waar hij zoal gewoond had. Net voor hij weer terug naar Vietnam kwam, woonde hij in Ukraine. “Do you know Ukraine…?”
”Yes,….yes…..”….. en stil……
Ons reisgezelschap bestaat – buiten ons – uit een echtpaar uit Maleisië, een vijftal reizigers uit Polen, en een jong stel uit Rusland….
‘s Avonds gaan we de rivier op om vanaf het water de vuurspuwende draak te bekijken (de dragon bridge).
Morgen doen we even niks…nou niks….ja, beetje wandelen, schrijven, lezen, en lummelen. 🔝👍