Als er (bijna) geen internet is….

Als er bijna geen internet is, dan zit je op een mooie plek hoor!
Op onderstaand kaartje kun je O Grove vinden en daar zaten we op de meest zuid-westelijke punt.

Als we aankomen, worden we vriendelijk ontvangen door Piet, een man van de pensioenleeftijd. Zijn vrouw lijkt me uit Indonesië te komen (oorspronkelijk) en is aanvankelijk niet supervriendelijk.
We mogen een plekje uitkiezen en nemen plekje 4 aan de zeekant: schitterend uitzicht. Minpuntje is dat we weinig/geen schaduw hebben, maar voorlopig genieten we van de zon en we hebben de luifel toch?

‘s Avonds eten we “thuis” waar mevrouw Piet kookt voor de gasten. Het blijkt dat ze helemaal geen personeel hebben en al 25 jaar deze camping runnen met zijn tweetjes: alleen in superdrukke hoogseizoenen schakelen ze wel eens hulp in, nu dus niet…. al een paar jaar niet….
We bestellen alvast de paëllaschotel voor morgen.
De zonsondergang is geweldig mooi!

De eerste volle dag fietsen we over de kaap. We wandelen een stuk langs de zwarte rotsen, zijn tijdens de lunchtijd in het stadje O Grove en fietsen daarna nog eens het eiland La Toja rond.
Als we terugkomen, schrikken we van de rukwinden op de camping. Onze luifel kan het niet aan, ook niet nadat we hem met haringen hebben vastgezet en extra scheerlijnen hebben aangebracht. Hij stuikt gewoon in elkaar, zodat we hem snel omhoog halen. Een buurman komt vertellen dat hij hem een uurtje geleden ook al weer op zijn poten heeft gezet, maar er verder ook geen raad mee wist. Dit is weer goed afgelopen, maar we hebben weer een “projectje” voor als we terug zijn: wat zijn de beste stormbanden voor onze luifel?
Nu merken we ook het nadeel van een plaats zonder schaduw, want het is intussen behoorlijk heet geworden hier, dus zoeken we verkoeling binnen bij Piet die ook heerlijke plaatselijke witte wijn schenkt.
De paëlla is rijkelijk gevuld en smaakt prima. Mevrouw Piet ontdooit wat bij alle complimenten.

De tweede dag hier (het is dan inmiddels donderdag 15 juli)  gaat Peter alleen op de fiets naar de beeldentuin en het beroemde kapelletje dat hier in het dorp ligt. Ik hou mijn gemak: ik heb tenslotte vakantie. Schaduw vind ik op een ander veldje dat niet bezet is.

Als Peter terugkomt heeft hij voor ‘s avonds een leuke plek gevonden om te eten.
Het blijkt een toplocatie. Lifemuziek van een goede band, ondergaande zon en hartstikke lekker eten.

We ontdekken de “scheermessen”: heerlijk!
Morgen gaan we verder noordwaarts.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.