dag 29, 17 september
Als we een prachtige rit door de sierra hebben gehad, rijden we naar Almocita. We vinden het toch fijner om niet nog eens een dikke 170 km. door te rijden: we willen dat dorp wel eens van dichtbij bekijken.
Het eerste halfuur daar, begin ik spijt te krijgen van dat besluit. Met 2 navigatie-apps komen we er nog niet uit: ze brengen ons allebei naar een niet geasfalteerd pad dat naar beneden loopt, maar waar je geen zicht hebt hoe het pad loopt; hoe smal wordt het nog? en het belangrijkste: komt het wel op een camping uit?
Er staat een bordje Camping met een pijl naar recht(s) beneden. “Durf jij daar in te rijden?” vraagt Peter en die vraag alleen al is niet hoopgevend, maar ik besluit vandaag de dapperste te zijn en ga het pad op naar beneden. Het gaat… Het wegdek wijzigt van ongeasfalteerd naar bezaaid met keien die de kuilen wat moeten camoufleren naar geasfalteerd of bestraat. De breedte varieert ook nog al eens, maar we hebben geluk dat er geen tegenligger komt. Als we er zijn, slaak ik een diepe zucht, zoek met Peter samen een mooie plek op en dan begint het grote genieten: wat een schitterende plek en wat een uitzicht! Als we wat bijgekomen zijn, fietsen we naar het mooie dorpje (met witte muren vol mooie schilderingen en gedichten) en lunchen met de plaatselijke bevolking op het dorpsplein. Het restaurant heet ”Bejaardenhuis” en de kruidenierswinkel ernaast ”De voorraadkast van Isa”.
Zo komen we de middag wel door.
’s Avonds fietsen we nog een keer terug om brood en wijn bij Isa te kopen en dan sluiten we de dag weer af.
Morgen naar Almendricos.
