dag 35, 23 september
De rit naar Alicante is op een of andere manier héél vermoeiend. Het is maar een dikke 100 km., maar het is hartstikke druk op de weg en rommelig: werkzaamheden, gestrande auto’s waar hulpdiensten voor aan komen rijden (🔝; je zult er maar staan) etc.
De toegangsweg naar camping El Jardin wordt slecht aangegeven in San Juan en het weggetje dat de apps aangeven, vind ik te smal om in te rijden. Peter stapt uit om te voet polshoogte gaan nemen met de mededeling ”…parkeer hier maar ergens…”. Juist als ik hiermee bezig ben, stopt er een personenauto, een jonge dame stapt uit en vraagt of ik naar de camping moet. Zij werkt daar en wil wel even voorrijden, want dat is een betere weg voor campers. Als ik haar vertel dat ik dan wel even op mijn man moet wachten die toch het straatje ingelopen is, biedt ze aan om wel even te wachten tot hij terug is… Wat een service.
Op de camping is het even ingewikkeld om goed op de plek te komen (want smalle straatjes en drempeltjes bij de opgang naar je plek), maar uiteindelijk staan we prima!
De lunch in het restaurant op de camping is van grote klasse (veel beter dan je meestal kunt verwachten). De witte wijn is zo lekker dat we daarna een flinke power-nap nodig hebben.
Peter doet nog wat verkenningen in de omgeving en daarna maken we een plan voor morgen:
we gaan met de tram naar Alicante.
Het klinkt allemaal heel positief (en dat is het ook),
maar ik heb een off-day.
Waarom, geen idee..
Morgen weer een dag.
Dag 36, 24 september
Ik rij met de fiets naar het tramstation aan de boulevard en Peter loopt er naar toe: we gaan met de tram van San Juan naar Alicante (zo’n km. of 6, 7).
Mijn off-day is voorbij, maar nu zijn we geen van beiden top-fit. We vragen ons af waar het precies vandaan komt. We drinken de laatste tijd wel gewoon kraanwater i.p.v. flessen, dus dat gaan we weer terugdraaien. Verder kunnen we niet zoveel bedenken. We doen het gewoon ”kalm aan”, wandelen in de Mercado en door het centrum. Door de Paddenstoelenstraat waar Arjan woont en over de boulevard waar een happening is voor doven: veel gebarentaal, maar opvallend rustig daar.
We pauzeren regelmatig, al dan niet met koffie, cola en spaghetti en genieten van het doelloze…