31 december in Pattaya (Thailand)

3 dagen geleden zijn we vertrokken uit het grijze, natte, kille Nederland.
We reizen 6 weken door Thailand, met tussendoor nog een afslag naar Laos (daarover later meer).

Tijdens de reis ernaar toe ontmoeten we al weer mensen met bijzondere verhalen.
Een jonge dame op Schiphol vertelt tegen Peter dat ze op weg is naar haar man in Oeganda: ze emigreert vandaag. Afscheid genomen van haar Friese moeder en op naar een leven met haar Oegandese man die ze leerde kennen toen ze daar een paar jaar geleden studeerde.
In het vliegtuig vertelt Peters buurjongen dat hij op weg is naar zijn Indische vader die in Noord-India woont.
Hij hoopt deze keer naar de Himalaya te kunnen gaan, want hij is al vaak in India geweest maar nog weinig kans gehad om de toerist uit te hangen door familieverplichtingen.
Op het tweede deel van de vlucht krijg ik een Thaise buurvrouw die op weg is naar haar familie op het platteland in Noord-Oost Thailand. Ze heeft die door Covid-19 (ze blijft het steeds zo correct benoemen) al bijna 3 jaar niet gezien, terwijl ze daarvoor elk jaar wel 2 x naar ”huis” vloog. Ze leeft al meer dan 14 jaar in Noorwegen en dat bevalt haar prima. We lachen veel samen om flauwe dingen (zoals: tegelijkertijd naar het toilet moeten en op de landingsbaan ontdekken dat er veel gadgets zitten in het splinternieuwe vliegtuig, zoals een speciale standaard voor je devices en een dimbare bescherming in de raampjes.)
We hadden wel op tijd ontdekt dat er camera’s waren die je als passagier de gelegenheid gaven, vóór het vliegtuig te kunnen kijken en ook eronder (je ziet dus het landschap waar je overheen vliegt).

Nog op de dag van aankomst hebben we een ontmoeting met onze oud-student Stijn, die een mooi bedrijf uit de grond heeft gestampt waarin hij zo’n dikke 20 man aan het werk heeft voor een (naar Thaise standaard) goed loon en goede werkomstandigheden. Hij produceert shirts, jurkjes, jacks, biercoasters, tasjes etc. vanaf ontwerp tot bedrukt eindproduct in eigen beheer. Tijdens de mondkapjesverplichting had hij zelfs 60 man in dienst!
Wij zijn gisteren ook in zijn pas geopende STORK-winkel geweest in Terminal 21 (een heel modern winkelcentrum waarvan er nu 4 a 5 in heel Thailand zijn) en hebben hem de B&B-award voor Best reailer uitgereikt, vooral ook omdat we wisten én zagen dat hij ook begonnen is aan een collectie, geheel vervaardigd uit gerecycled materiaal (een moeilijke markt hier voor de nog niet milieubewuste -en arme – Thai). Maar Stijn gaat ervoor, samen met zijn steun en toeverlaat (en echtgenote) Paint.
’s Avonds gaan we Thais bbq’en met zijn gezin. Peter en ik zijn echt trots op deze oudstudent (wij kenden hem ook 20 jaar geleden 🥴) reden waarom we er nu voor de tweede keer even langs zijn geweest.

Verder doen we niet zo veel hier in Pattaya: beetje acclimatiseren, wandelen over de beachroad, met de bustaxi naar Pattaya City en de pier en relaxen in het zwembad.

We wandelen zo naar de rooftop op het naastgelegen hotel in de hoop net zo’n mooie zonsondergang te zien als gisteren op de rooftop van Stijn.
Daarna hapje eten en het oude jaar uitluiden op het strand.

Morgen weer een jaar.