Als we ‘s morgens wakker worden, is het aan het miezeren en het wordt er de eerste
2 uur niet minder op.
De blauwe bloemen, die er gisteravond zo “dood” uitzagen, staan weer volop te bloeien voor onze camper; zij houden wel van een fris buitje.
(Dit is echt hetzelfde bosje!)
Toch willen we de stad in. Vandaag naar het gedeelte Baixa, aan de overkant van de rivier. We hebben goed gekeken hoe we moeten fietsen en we durven het wel weer aan: het lijkt simpeler dan gisteren. In Baixa willen we de Clarakapel zien en “klein Portugal” bezoeken: een tussen huizenblokken ingepropt park met minihuizen uit alle streken van Portugal en met huizen/gebouwen die de koloniale geschiedenis vertellen.
Als het droog lijkt te zijn, vertrekken we. Maar als we net op de fiets zitten, moeten we al weer stoppen om de regenjassen aan te doen, want het komt er weer flink uitvallen. We schuilen ook even bij Auchan, hier op het hoekje bij de camping. Ik vind het veel te link om door te rijden. Die snelle afdalingen steeds, die auto’s die naast je rijden en dan ook nog slecht zicht door de regen….
En dan klaart het ineens op, de zon breekt door en we moeten weer stoppen, maar nu om de jassen uit te doen: veel te warm!
Via de voetgangersbrug komen we aan de overkant waar hard gewerkt wordt aan de Clarakapel, zo hard dat hij niet te bezichtigen is. Klein Portugal is wel open en nadat de chagrijnige dame ons met het toegangspoortje geholpen heeft, wandelen we via de genummerde gebouwen door het koloniale verleden van Portugal.
Aan het einde liggen nog een flink aantal woningen uit alle streken van Portugal.
Het is leuk om er geweest te zijn (nu we toch in Coimbra zijn), maar ik zou er niet voor omrijden.
Boven zou Madeira zijn….
We strijken voor de lunch neer in een Hamburg-restaurant dat op de tweede etage en het dakterras een prima restaurant blijkt te hebben (slim hoor, 2 totaal verschillende eet concepten in één bedrijf!)
Op het menu (portugees en engels) verschillende gerechten, sommige met de toevoeging Cordel. “Zijn dat gerechten uit uit deze streek? Cordel?”
”Nee, meneer, Cordel is de naam van dit restaurant!”
En dat zien we nu ook: bovenaan de menukaart en prachtig geborduurd op de linnen servetten….
We worden verwend: het is een heerlijke lunch.
De weg terug leggen we binnen een kwartier af, over de stoepen, tegen het verkeer in en geen zijwegen. Dan kennen we de weg wel!