Er klinkt rondom mij een luid applaus en gejuich en het is voor mij bedoeld!
We zijn op het strand van Pattaya en nadat Peter en ik elkaar een gelukkig nieuw jaar hebben gewenst (wij zien niemand anders die dat op onze manier doet met een omhelzing en een kus) gaan we de wensballon oplaten. Peter houdt hem vast en ik steek hem aan. Het waait een beetje en we hebben er al een aantal in de hens zien gaan. ”Dat zal mij niet gebeuren”, denk ik, maar het kost zelfs bij het aansteken al behoorlijk veel moeite om het ballonpapier bij het vuur weg te houden. Als hij helemaal ontbrand is, laat Peter hem los en gaat foto’s maken en filmen. Het kost mij intussen de grootste moeite om de ballon rechtop te houden, het vuur er rechtop in te krijgen en intussen te proberen of hij al wil opstijgen.
Een keer of drie denk ik dat ik het moet opgeven en dat hij zo in brand zal vliegen. Bij de laatste duik van de ballon, moet ik hem zelfs even op het strand zetten vanwege brandgevaar voor de omstanders. Maar dan denk ik ”Nee, dat gaat niet gebeuren!” en ik pak hem weer op, kan hem redelijk recht krijgen en uiteindelijk loslaten. Er klinkt een luid applaus en gejuich en dan besef ik pas hoeveel mensen er hebben meegeleefd met mij!
Het is een mooie start van het nieuwe jaar.
We nemen er een drankje op bij Tiffany’s, een bar op het hoekje van Soi 6 (de wallen 2.3), maar iedereen is in opperbeste stemming en het is druk, rommelig, maar gezellig.
Strompelend ga ik terug naar ons hotel. Niet vanwege dat ene glas wijn (echt!), maar bij het weggaan verstap ik me enigszins op de stoep die hier iets anders aangelegd is dan in Nederland, waarbij mijn teenslipper afbreekt……
Maar het lukt en een kwartiertje later zijn we op onze nieuwe kamer in het hotel, waar geen brullende airco van de buren ons wakker houdt en we niets horen van eventueel feestgedruis in de buurt.
Het is een bijzondere start van het nieuwe jaar. Ik heb er zin in.