5 nachten Hoi An worden er 2

Puiten-weer…
We proberen er doorheen te lopen, te fietsen en te kijken. Hoi An is een hele leuke stad om lang te verblijven, maar dan moet je wel een beetje uit de voeten kunnen. En nog voordat we in onze accommodatie zijn, op het niet toeristische eilandje onder de “city”, stel ik aan Peter voor om het plan te wijzigen en hier maar 2 nachten te blijven (de tweede avond is hier FullMoon en die kunnen we dan nog even meepikken) en 300 km. zuidelijker te gaan zitten in de hoop dat het daar langer dan een kwartier droog zal zijn.
We gaan het meteen regelen bij Bon Sand villa en de 27-jarige host begrijpt het en regelt het meteen voor ons bij Booking.com: geen extra kosten, alleen maar medewerking. We spreken ook nog met hem af dat we rond Vietnamese nieuwjaarsviering (van 8-12 februari wel 5 dagen terugkomen en dan liefst weer in de benedenkamer met veel privacy en het zwembad (klein, maar wel lekker als het mooi weer is) voor de deur en uitzicht op de rivier. Hij vermoedt en hoopt voor ons dat het dan een stuk minder zal regenen 🌧️.
Je begrijpt hieruit dat we zo laat mogelijk weer terug naar het Noorden van Vietnam gaan: het is daar echt koud (12 graden, net als thuis geloof ik).

Ik zei het al: de eerste middag zijn we nog wel op de fiets naar Hoi An “city” gereden en hebben wat door de straten geslenterd, waar overigens onvoorstelbaar veel toeristen zijn -zeker vergeleken met 15 jaar geleden-. Wat we echt verbijsterend vinden, is het feit dat er bijna NIETS over is van de overdekte Japanse brug (dé trekpleister van Hoi An). Hij wordt volledig gerestaureerd en die restaurantie zou eind 2023 klaar zijn, maar ik denk dat het nog jaren gaat duren (als het al lukt, want het is nu echt één grote puinhoop).

De volgende dag gaan we eerst maar eens naar de Pharmacie, want Peter komt maar niet van zijn hoest af en dat kost hem zoveel energie! Hij krijgt weer hoestonderdrukkende tabletten: ik ben benieuwd.

Op dat korte stuk naar de pharmacie vangen we zoveel regen dat we besluiten eerst maar eens te gaan kijken of het over een paar uur niet beter wordt, want dit is niet leuk meer.
We lezen de krant en spelen Monopoly Deal en dan lijkt het toch wat minder hard te regenen en stappen we weer vol goede moed op de fiets voor een uitgebreidere kennismaking met Hoi An “city”.

Dat lukt niet echt, maar we nemen de tijd voor de lunch en vinden een leuke koffieplek aan het water.
Daar blijven we hangen tot het donker wordt en alle lampionnen die er maar te vinden zijn, worden aangestoken en drijvende kaarsenbakjes op de rivier worden gezet die tussen de met veel lampionnen en toeristen gevulde boten meedrijven met de stroom. Het is een feeëriek evenement, en (bijna) vergeet je dat je nog steeds zeiknat wordt van de regen.

Morgen gaan we met de “sleeperbus” naar Qui Nhón.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Da Nang

Zoals gepland, staat er voor vandaag niets gepland!
’s Morgens dus lekker aantutten en tegen 11 uur gaan we naar een hotel op de hoek waar ze een trendy koffieterras hebben. Dat is het….
De egg-koffie is erg vies, binnen 1 minuut zo klonterig en dik dat het wel koffiepap lijkt. De ober vindt het normaal, maar de 2 keren eerder dat ik egg koffie bestelde, zag hij er heel anders uit en smaakte hij ook stukken beter. Ik laat hem staan en bestel black koffie. Ja, en dat is hij inderdaad: zwart… maar om nou te zeggen dat dit een lekker bakkie is waar ik zo’n zin in heb……

Genoeg gemopperd. We maken een flinke wandeling over het strand: heerlijk. En ik zie een (stuk van) een boei, waar tijdens zijn reis naar dit strand heel veel moois op gegroeid is en ook weer vergaan. Ik vind het zo mooi!

Omdat Peter zijn zonnebrand vergeten is, maken we even een ommetje door een wijk daar. Bij een massagesalon worden we staande gehouden met de gebruikelijke vraag of we een massage willen. Nou, liever een tube zonnebrand. En, die hebben ze ook! De jongedame is erg blij met de klandizie, want ze is pas 4 dagen open en afhankelijk van toeristen…en dan zijn we om: we nemen een voetmassage: lekker hoor na zo’n strandwandeling!

‘s Avonds eten we vongole en vis aan de overkant. De vis heeft groene graten: nooit eerder gezien.

Morgen naar Hoi An!

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Da Nang

Ba Na Hills (Sunworld)

“Gaan jullie daar maar zitten”, zegt reisleider Linh en wijst naar onze lievelingsplek: de voorste rij in de bus.

We gaan op weg naar Ba Na Hills, waar sinds een paar jaar 5 kabelbanen aangelegd zijn. De eerste die wij nemen is 5,2 km. lang en bereikt een hoogte van ruim 1400 m. Hij gaat met een snelheid van 15 km. omhoog.
Ons doel is om de Golden Bridge te zien, een brug gedragen door de handen van Buddha.
En, echt waar, je voelt je daar “veilig gedragen”.
Het is een betoverende plek wat versterkt wordt de ochtendnevels die zich op dit relatieve vroege uur (we zijn daar tussen 9.00 en 9.30 uur) over en om de brug draperen. Het beeld is telkens anders vooral ook omdat de nevel langzaam optrekt.

Op deze zelfde hoogte – er is namelijk ook nog een Frans dorp gebouwd voor entertainmentdoelen een kabelbaan hogerop – bewonderen we ook nog een Buddhabeeld, een “jardin d’amour” en een wijnkelder.
Om met het laatste te beginnen: we gaan er illegaal in (via de uitgang) en het is maar goed dat we er niet voor betaald hebben, want de gangen naar het proeflokaal zijn pure nep. Dat is op zich niet erg, want het hele entertainmentgedeelte is nep, maar er wordt anders beweerd.

Na de lunch (een gigantisch groot, prima verzorgd buffet) gaan we een etage omhoog naar de Franse stad. We vinden er de Moulin rouge, een kathedraal (kunststof pilaren) met zelfs een groot missaal op het altaar (purschuim), straten met echte franse hotels en restaurants, een middeleeuse kermis, een straatmuzikant: een wonderlijke combinatie van nep en echt. Net voor we bij Starbucks bij het Louvre station naar boven gaan, zien we ineens de Trevi-fontein (he? Ligt die niet in Italië?).

We hebben dan al het wassenbeeldenmuseum bekeken en de binnenkermis met amerikaans aandoende attracties als valtorens (zie boven links) en 4- en 5-D films. Aan de laatste zijn we net ontsnapt toen we op een filmpje zagen dat we niet in een stoel, maar op een paarderug plaats moesten nemen.De rodelbaan hebben we ook alleen op afstand bekeken…
Peter: “We worden echt oud, dat we dit niet meer leuk vinden”

En dit deden we samen met ongeveer 8.000 andere bezoekers, want dat is zo’n beetje het gemiddeld aantal bezoekers op een rustige dag.

Een ware belevenis op grote hoogte!

In de kabelbaan terug ontstond nog even een ongemakkelijk momentje.
Onze gids Linh vertelde wie de eigenaar was van Sunworld (een steenrijke Vietnamees die nog meer van die Sunworlds bezit o.a. in Sapa) en waar hij zoal gewoond had. Net voor hij weer terug naar Vietnam kwam, woonde hij in Ukraine. “Do you know Ukraine…?”
”Yes,….yes…..”….. en stil……
Ons reisgezelschap bestaat – buiten ons – uit een echtpaar uit Maleisië, een vijftal reizigers uit Polen, en een jong stel uit Rusland….

‘s Avonds gaan we de rivier op om vanaf het water de vuurspuwende draak te bekijken (de dragon bridge).

Morgen doen we even niks…nou niks….ja, beetje wandelen, schrijven, lezen, en lummelen. 🔝👍

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Ba Na Hills (Sunworld)

Da Nang

Het voelt gewoon een beetje “He, jammer” dat we weggaan uit Hué en het fijne Hotel Spatel d’ Annangaan berlaten.
Maar Hotel Ponte Boutique in Da Nang verwacht ons en het lijkt me fijn om weer eens even aan de zee te zijn.
We worden vervoerd in een luxe 6p. bus door een slechtrijdende, vieze chauffeur.
Slecht rijdend, want hij remt niet pompend, maar geeft pompend gas! Om kotsmisselijk van te worden.
En vies omdat hij heel vaak zit te niezen, keihard en niet in zijn elleboog of wat dan ook. Bovendien gooit hij alle papiertjes van de snoepjes die hij voortdurend eet, gewoon uit het raam en zit hij ook nog eens continu in zijn neus te peuteren (en ik zit er vlak achter hè….🫣). Gelukkig duurt de rit maar 2 1/2 uur, maar ik ben blij als we er zijn. Niet meer aan denken, nu…

Ponte Boutique ligt aan een gezellige straat met hele goeie restaurants en op 3 minuten lopen van het strand. Dat hebben we vanmiddag allemaal al vastgesteld.

Ons balkon op de 5e verdieping met beneden rechts het zwembad. Ik denk niet dat we van de hoge af gaan duiken!

Jammer dat de hoge flats op de boulevard zoveel schaduw op het strand werpen (maar misschien wel heel lekker als de zon hier op zijn heetst is…)

‘s Avonds gaan we naar de night-market bij de Dragon-bridge. Er is een heel groot gedeelte met food, en dan vooral seafood. De schotels met kreeften worden bij elke kraam – en het zijn er veel – op een tamelijk dwingende manier aangeboden en aangezien we straks bij ons aan de overkant naar een visrestaurant gaan, beperkt onze actie zich hier tot het fotograferen van kreeften.

Daarna wandelen we naar de waterkant om de drakenbrug te bewonderen en daar is het behalve mooi, ook een levendige boel (muziek en dans van jongelui, gewoon spontaan) in een relaxte sfeer.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Laatste dag in Hué

We zitten al tamelijk vroeg op de fiets voor een tochtje “in de velden”. Daarvoor moeten we wel eerst de stad uit en op en na de Bromfietsbrug (Trang Tien, ontworpen door Eifel) is het heel erg druk.
We doen net alsof we elke dag in zo’n brommerstroom meefietsen en dan gaat het het beste. Niemand rijdt natuurlijk keihard en is heel alert, dus als je niet aarzelt en “gewoon” heel doelgericht meefietst met de stroom is er niets aan de hand.
Net na de brug moeten we door een smalle straat waar ook net een markt is en daar moeten we wel een enkele keer van de fiets af omdat er precies voor je wiel iemand oversteekt die verwacht dat jij ook alert reageert en hem/haar niet van de sokken rijdt. Aan een verkeersdiploma heb je hier niet veel…..

Als we eenmaal door de drukte heen zijn, is het heerlijk fietsen door de velden.
Zon, blauwe lucht, groene rijstvelden. We zien ook nog een stuk afgebakend “kanaal” waar honderden witte eenden – in afwachting van de slacht – zijn ingesloten. Ze zijn waarschijnlijk gekortwiekt, want er vliegt er geen een weg en aan hun jammerlijk gekwaak te horen, hebben ze het hier niet echt naar hun zin.

In het dorp Thanh Toan, het einddoel, is een mooie 18e eeuwse overdekte brug en ook daar een markt met met de gebruikelijk taferelen van verkopende dames die levende vissen villen, varkenspoten aan stukken hakken en elkaar controleren op hoofdluis.

Na de lunch fietsen we weer lekker naar huis voor een relaxmiddagje aan het zwembad.
Laatste middag hier, morgen gaan we naar Danang.

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Laatste dag in Hué

Hué

De eerste 2 dagen zijn geweldig in Hué.

De eerste dag fietsen we naar de keizerlijke stad in de citadel. Het is niet te vergelijken met onze ervaring van 15 jaar geleden. Het is veel drukker en veel meer georganiseerd met toegangstickets en
-poortjes. En, op een of andere manier maakt het nu meer indruk op me. Het is een groot complex met
veel doorgangsbogen (en dus doorkijkjes) met de verboden paarse stad, koninklijke kamers, tempels, een theater e.d.

Wij zijn weer redelijk op tijd terug, zodat we nog even lekker kunnen zwemmen en genieten van ons verblijf hier in hotel Spatel d’Annam, waarvan we er steeds meer van overtuigd zijn dat dit een prima keuze is.

En dan de tweede dag: donderdag 18 januari.
We fietsen naar de Koningsgraven, waarvan er 2 op “het programma staan”: ongeveer 10 a 12 km. ver.
Dat is normaal gesproken geen grote uitdaging, maar heuvel op, heuvel af is het toch behoorlijk zwaar.

De eerste die we vinden – Khai Denh tombe – is een verrassing: veel indrukwekkender dan verwacht.


De tweede die we bezoeken – Lang Minh Mang – ligt aan de overkant van Perfume river. De rivier heet zo omdat er zoveel bloemen langs de rivier groeien, dat het er altijd lekker ruikt. En het klopt: heel lekker!
Maar de rivier oversteken vanaf de eerste tempel is een ander verhaal. We worden van het kastje naar de muur gestuurd en we zijn zeker een half uur heen en weer aan het rijden voor we de goede toegangsweg naar de brug vinden. Als we die eenmaal over zijn, is het niet zo moeilijk meer.

Ook dit complex heeft verschillende tempels waar we doorheen moeten (trap of… trap af) en als we uiteindelijk helemaal aan het eind komen waar het graf van de koning moet zijn, blijkt dat hij daar inderdaad moet liggen, maar alleen op zijn sterfdag gaat het hekje open (en die is niet op 18 januari, dat weten we zeker!)

En nu het eind terug….
We hebben wel gezien dat er aan de walkant bij de rivier een boot ligt. Misschien kan die ons overzetten, dan hoeven we in ieder geval niet meer die snelwegbrug over!
We vragen of we mee kunnen en wat de kosten zijn. Het is € 8,— p.p. en dat vinden we best veel. Afdingen levert niets op en nadat we de voordelen hebben overwogen, stappen we in. Nou ja, we…..?
We worden aan alle kanten geholpen en even later zitten we met een Vietnamese familie op de boot. Na 10 minuten komt er nog een Vietnamees echtpaar dat in Washington woont en op familiebezoek is, in de boot en dan vetrekken we. Inmiddels hebben we begrepen dat we helemaal naar Hue-stad terugvaren en we vinden het best!

De tocht duurt uiteindelijk 2 uur, maar dan hebben we wel 2 x aangelegd! Eén keer bij een zeer religieus tempeltje waar we niet inkunnen, maar wel kunnen zien hoe een groep mannen de toegangstrappen aan het metselen is en een andere keer bij de Pagode die we morgen wilde gaan bezoeken! (kunnen we morgen iets anders gaan doen). Ja, en dan is het natuurlijk achteraf helemaal niet zo duur!

De late lunch houden we eenvoudig, want het is al best laat, en zien we dus maar als een soort voorgerecht voor vanavond.

Effe lekker bijkomen, want het was weer een dag vol verrassingen!

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

En door…naar Hué

We hebben ervoor gekozen om met een privéchauffeur naar Hué te reizen, o.a. omdat we graag halverwege ongeveer naar de gedemilitariseerde zone wilden, waar de tunnels van Vinh Móc te bezoeken zijn.

Dit 14 km. lange tunnelstelsel is tijdens de Vietnamoorlog gebouwd (helemaal van klei) als permanente schuilkelder voor zo’n beetje het hele dorp daar. Dat het zo permanent zou worden (6 jaar!) had niemand kunnen voorzien.
Maar er hebben zelfs tot 600 mensen permanent gewoond en er zijn zelfs 17 baby’s geboren. Hoe primitief ook; er was aan alles gedacht en er waren veel voorzieningen.
– er was b.v. één keuken waarin ‘s morgen of ‘s avonds gekookt mocht worden. De rook mocht niet naar buiten, maar werd afgevangen in zijwaartse kleinere tunnels en ‘s morgens beetje bij beetje als nevel los gelaten (de vijand mocht het niet als rook herkennen);
– er was één WC, die elke 2 dagen geleegd moest gaan worden in de zee die vlakbij lag (een gevaarlijk en smerig karwei);
– er was een soort “dating”- plaats voor jongelui (twee bankjes tegenover elkaar in een van de gangen);
– er was een kraamkamer;
– er was een “ziekenhuis”- ruimte;
– er was een meeting-place waar iedereen zich verzamelde om te horen te krijgen wat er moest gebeuren bij een bepaald alarm (soms moesten ze via een soort glijbaan 8 meter naar beneden om te schuilen, omdat het in de eigen schuilkelder 12 á 13 m. diep nog niet veilig genoeg was).
Hoe ze wisten wat er komen ging?
Ze werden gewaarschuwd door militairen boven de grond die op afstand hoorden wat voor soort aanval, – soort bommen etc. – er aankwam. Ze waarschuwden dan d.m.v. geluidsignalen met fluiten, hoorns e.d. die ze zelf gemaakt hadden van de betreffende bom. Beneden werd de soort dan herkend en de gepaste actie ingezet.
On-ge-lo-fe-lijk……

Dit komen we allemaal te weten door onze 40-jarige gids die via You-tube Nederlands aan het leren is. Ze is echt al in staat om een klein gesprekje te voeren. Ik heb zoveel bewondering voor deze mensen.
Ze hebben zo weinig, zijn zo tevreden en vrolijk en werken keihard om een beetje vooruit te komen.

En dan gaan we de tunnels in, naar de woonkamer van gezinnen, naar de kraamkamer….

Even later zijn we op weg naar de grensrivier tussen Noord- en Zuidvietnam (van het overwegend katholieke deel naar het Boeddhistische deel). We wandelen over de brug de grens over.

Naast alle informatie die we tijdens de stops opdoen, heeft onze chauffeur Sanh ook nog een hoop te vertellen (en op een heel fijne manier; niet te veel, niet te weinig, super👍) over cultuur en natuur. Door hem weten we b.v. dat de lekkerste peper uit Vinh komt en proefondervindelijk weten we dat hij gelijk heeft en nemen we een zakje korrels mee voor thuis.
Maar we weten ook dat er in de buurt daar een school en een kerk zijn bebombardeerd door het eigen regime en dat deze acties worden toegeschreven aan de Amerikanen en als propaganda voor hun eigen kracht tegen dit geweld wordt verkocht. Hij laat het ons zien.

Kijk, zo kun je ook van A naar B; reis- en excursiedag in één. Een hele interessante dag is dit met schitterend weer, die eindigt in Hotel Spatel d’Annam, een oase tegenover de muur van de citadel in de oude stad.
Kleine kamer, balkon aan het zwembad en een prima restaurant!
Zo hadden we het ons voorgesteld…

Geplaatst in Uncategorized | 2 reacties

Dong Hoi

14 en 15 januari

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ook deze twee dagen regent het (zelfs pijpenstelen nu en dan) op een enkele kwartiertje zon na.

Op zondag huren we fietsen. Omdat ze niet naar het hotel gebracht kunnen worden, gaan wij met de taxi naar het verhuurbedrijf. Tenminste dat denken we. Het opgegeven adres blijkt een bouwval en de chauffeur weet niet meer waar hij naartoe moet. Hij schakelt alle mogelijke hulp in (en wij ook via Google translate):
– zijn Engels sprekende zoon wordt gebeld;
– hij loopt naar de receptie van een willekeurig hotel in de buurt;
– hij houdt een voorbijganger aan;
– vraagt raad aan een collega taxichauffeur
en uiteindelijk leidt dit naar een heel klein hotel dat onder in de kelder brommers en een tweetal fietsen heeft staan. We huren ze, maar intussen is het gaan gieten en moeten we echt wachten tot het iets minder is. Dat kan boven in de “lobby” (een kale entree van het hotel met een houten bankstel) en we krijgen zelfs thee aangeboden. Het huren kost € 2,00 per dag per fiets, maar voor die prijs worden ze vanavond wel door hen opgehaald bij ons hotel! Dat noem ik nog eens service!

Een half uur later fietsen we over de brug richting strand, in de zon! Het strand is ontoegankelijk, dus verlaten en er is geen klap te doen. Er staan alleen twee hotels in aanbouw en tegelijkertijd in verval.
We fietsen nog even door het aanpalende stadsdeel, maar dan begint het al weer te regenen.
De tocht verloopt verder met schuilen en tussen de buiten door bezoeken we een Ho Chi Minh memorial, een plaaatselijk markt en een recent gebouwde katholieke kerk. Hier in het Noorden van Vietnam is het merendeel katholiek en dat wordt inmiddels toegestaan. In het verleden kregen katholieken geen baan bij de overheid, maar nu speelt godsdienst wat dat betreft geen rol meer.

Maandag 15 januari

Er staat een excursie naar 2 grotten op de rol: de eerste grot is Paradise cave en de tweede ‘s middags is de Phong Nha grot (waar de Son-rivier doorheen stroomt).
We zitten in een splinternieuwe toeringbus met 11 personen, buiten de chauffeur en de goed Engels sprekende gids. Dat hij splinternieuw is kom ik te weten omdat ik voorin tussen chauffeur en gids in zit en zie dat de chauffeur op blote voeten rijdt. Ik vraag de gids waarom en dan vertelt hij dat de bus zo nieuw is dat de chauffeur hem niet vuil wil maken en – net als thuis – zijn schoenen uitdoet! Gelukkig kan hij ook blootvoets prima rijden!
De gids vraagt wel aan mij of ik nog wel goed kan lopen, want de tocht naar de eerste grot is 700 m. En nogal steil. En, of ik wel goed kan lopen op mijn teenslippers! Ik heb geen flauw idee hoe zwaar het zal zijn, maar ik zeg vol zelfvertrouwen dat me dat wel zal gaan lukken.
En, inderdaad, het is behoorlijk zwaar, (ik zeg het nog maar eens: zeker in de zeikende regen; vandaar de naam regenwoud?) maar ik kom boven en helemaal niet zo veel later dan de rest! 👏

Het is een geweldige ervaring, deze grot. De grotten van Postogna in Kroatië stonden op 1 maar die zijn nu wel een plaats gezakt!
Ik kan er niet eens de goede woorden voor vinden maar het is sprookjesachtig, betoverend, magisch!

‘s Middags gaan met de boot naar én ín de grot. Het stuk ernaar toe met ronkende motor, maar binnen wordt de boot gevaren met een peddelaar voor- en aan de achterkant. Het is loeizwaar omdat er toch zo’n 12 personen in de boot zitten en het stuk is 1 km. heen en 1 km. terug. Een hele bijzondere ervaring en ook weer betoverend mooi, vooral het laatste stuk dat we toch weer te voet afleggen.

‘s Avonds eten we weer eens echt lekker in een leuk restaurant om de hoek “Com Bao Cap”.
Ingericht als een gezellige huiskamer met een goede gastvrouw.

Een dag die ik me nog lang zal herinneren (hoop ik tenminste🤭😉)

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Dong Hoi

Hoe hoger je komt, hoe minder je ziet

Vandaag gaan we naar Bai Dinh, een betrekkelijk nieuw tempelcomplex. Het lijkt me een soort prestigeobject, want ze hebben de hoogste stupa, de grootste buddha etc.

Het complex ligt op een heuvel en vanaf het parkeerterrein waar onze taxichauffeur ons heeft afgezet, worden we met een elektrische toeristentrein naar het startpunt gebracht. Vanaf daar wandel je -gelukkig bijna altijd overdekt want het is weer een dag met behoorlijk veel 🌧️ 🌧️ 🌧️ iconen in de weerapp en die klopt vandaag – de heuvel op door met goud versierde galerijen met honderden buddhabeelden.

De kleine buddhabeelden in de nissen op de achtergrond vormen niet meer of minder dan een sponsorgalerij.
Wie meer dan omgerekend €250,— doneert, wordt geëerd met een buddhabeeld waaronder een vermelding van zijn/haar naam.

De galerijen worden onderbroken door tempels die, naarmate je hoger klimt, steeds groter en hoger worden.

Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) is de stupa waar je met de lift naar boven kunt en waar het uitzicht bovenin fenomenaal moet zijn.
Dat kunnen we helaas niet bevestigen…

Nadat we hebben uitgecheckt bij de Wooden Gate, gaan we naar het station waar we de nachttrein naar Dong Hoi nemen (500 km. zuidelijker). We verwachten daar wel iets beter weer….

De trein is keurig op tijd en het boarden verloopt geordend en snel. We delen de hut met een Frans echtpaar (hele aardige, rustige mensen) en we hebben een redelijk goede nacht.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Het weer wordt beter en wij ook!

Vandaag is een hele goede dag.
Het lijkt niet bijzonder, maar let maar eens op als het niet gaat zoals altijd.
– drie x gegeten (zonder problemen, d.w.z. best wel een beetje zin in en het eten valt goed;
– ergens naar toe kunnen zonder dat je overal toiletten zoekt;
– je “lekker” voelen.

Peter heeft al vroeg 2 fietsen voor onze deur klaargezet en dat is maar goed ook, want het is druk in het guesthouse en er is een run op de fietsen.
Na het lezen van de krant, zitten we om 10.30 op de fiets op weg naar Tràng An, een plek waar vandaan een drietal boottochten vertrekt. Wij kiezen voor route 2 en zitten samen met een jong stel uit Mallorca in de boot. Aanvankelijk zijn ze niet heel spraakzaam, maar wel super behulpzaam bij het in en uit de roeiboot stappen en dat gebeurt tijdens deze route zeker een keer of drie, telkens op plekken waar schitterend mooie tempels staan en de route ernaar toe is onbeschrijfelijk mooi, tussen het karstgebergte en door grotten.

Het is vandaag een stuk minder regenachtig dan gisteren, maar af en toe valt er toch nog een miezerbui.
Dan treuzelen we wat langer bij de tempels en komen zo te weten dat onze bootgenoten uit Mallorca komen, dat zij in een souvenierwinkel werkt en dat hij politieagent is.

Bij het beginpunt kom je – nadat je een ticket hebt gekocht – door een tunnel met grote videoschermen, heel veel lampionnen en opzwepende (aziatisch) muziek. Het lijkt afgekeken van wat ik me herinner van de wachtrij voor het spookslot en in pretparken in Amerika.

De tegenstelling tot de beleving die je daarna ervaart, kan haast niet groter zijn.

We lunchen op het “evenemententerrein” (de restaurants, ATM, toiletgebouw, souvenirwinkels etc:) omdat we vrij zeker zijn dat het eten hier veilig is: er is een open keuken en het gaat er hygiënisch aan toe (mondkapjes (( mondkappen voor Nell )); plastic handschoenen etc.). Hoe ons dat bevalt heb ik al geschreven.

Na de lunch fietsen we naar Hoa Lu old town, walk street.
Het is een eenvoudige avondmarkt, maar ik vermoed dat het volgend jaar wel andere koek is, want ze zijn een gigantisch grote stalen overkapping aan het maken, waar wel honderden kramen in kunnen.
Dat zal veel toeristen gaan trekken, maar hun unique sellingpoint is naar mijn idee de ligging bij twee hele mooie moderne tempels die op een soort pier liggen in het water achter de avondmarkt. Schitterend!

De nieuwe avondmarkt in aanbouw.

Onderweg valt er nog veel te zien:
– de fietsen moeten geparkeerd worden op iets wat een kruising is tussen een betonvlakte met gaten en een kruidentuin in beton;
– langs de weg wordt geitenvlees verkocht, tenminste dat neem ik aan want waarom leg je anders zo’n dode (opgezette) geit op je karretje?;
– een jong stel (“ ….dit is mijn aanstaande vrouw..”) houdt een fotosessie is traditionele kleding.

Mooie dag!

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie