tineke bruijs

dag 48/50, 7/9 oktober

Op vrijdagmorgen vertrekken we uit Avignon. We staan voor de uitgang als deze chauffeur toch nog even naar het toilet moet…
Vlak voor ik uitstap, komt er een (nog) oudere dame naar onze camper toegelopen en vraagt me: ”Jullie rijden naar Nederland? Hoe precies rijden jullie dan?….” Zij en haar partner staan voor ons bij de uitgang geparkeerd. Ik zeg dat ze dat maar even aan Peter moet vragen, omdat hij de navigator is. (Ik kan dan intussen even doen wat ik moet doen🥴).

Als ik terugkom, vertelt Peter dat de dame in kwestie echt geen idee heeft hoe ze Avignon uit moeten komen. ”Hoe zijn ze hier in godesnaam gekomen?” Ze spreken samen over A7 en A9 en Peter heeft ze zo goed en kwaad als het ging geholpen. ”Maar ze staan daar nog steeds met hun camper, net buiten het hek…” Als we er langzaam met open raam voorbijrijden, roept de man: ”Wij rijden wel achter jullie aan…”
Wij vinden het prima, maar dan slaat toch de help-stress toe (en een onduidelijke wegaanduiding en app): we slaan te vroeg de A7 op en dreigen midden in de stad uit te komen. We weten het tij nog te keren (letterlijk, door een omkeermanoeuvre) en zien dat de ons volgende camper dat ook doet (op een best wel moeilijk punt en hun camper is groter dan onze bus). Chapeau! we vonden het eerst wat sukkeltjes, maar ze stijgen in onze achting! Ze volgen ons nog een hele tijd, maar als we tenslotte op de A7 zitten en zij ook, zie ik in de spiegels, laten we elkaar los. De oudjes komen er wel (als ze tenminste voldoende brandstof hebben, want morgen wordt er gestaakt bij de tankstations, maar dat weten wij en zij op dat moment nog niet…..)

’s Middags vinden we weer een plekje op de camping in St. Etienne du Bois en zitten heerlijk in het zonnetje. Peter loopt even naar het dorp om te reserveren in het plaatselijke restaurant en on-ge-lo-fe-lijk maar waar: net als vorig jaar is er weer een gesloten partij. Nu zijn we echter voorbereid en zijn we noodgedwongen blij met de pizzaria 🥴.

Zaterdagmorgen rijden we de camping af en willen bij het tankstation op de hoek even wat diesel bijvullen, zodat we in Luxemburg de laatste tankbeurt kunnen doen. Het tankstation is afgezet met rood-witte linten en een medewerker schudt ”nee”. OK, dan de volgende maar; wij hebben geen probleem. Ook de volgende is gesloten, maar de daaropvolgende is open en Peter tankt (meer dan ik nodig vind, maar ach, wat maakt het uit?). Het blijkt een zeer goede zet, want er is een staking in Frankrijk en heel veel tankstations zijn door hun voorraad heen of zijn solidair en er zijn bijna geen tankstations open, zien we nu…..

Het is behoorlijk bewolkt en niet echt uitnodigend om vroeg op een doorgangscamping aan te komen en binnen te gaan zitten: we besluiten door te rijden tot Nancy (scheelt morgen ook weer 100 km. rijden).
Als we eenmaal in Nancy zijn, is de zon doorgebroken en kunnen we er nog heerlijk van genieten.

Zondag, de laatste rit.

Niet spannend, erg rustig in het verkeer, behalve in Nederland!
Lekker op tijd vertrokken nadat we toch nog even de verwarming hebben aangezet (onze buurvrouw kwam gisteravond om 21.15 klagen over geluidsoverlast van onze verwarming (blokkeerfries🥴); maar deze ochtend is het echt zooooo koud……., dus lekker snel weg!

De zon breekt heel vroeg door en met al die herstkleuren is de route toch nog mooi!
We worden door de app wel via Longwy geleid en komen dus helemaal niet in Luxemburg (tanken daar lukt dus ook niet). we zijn dus echte geluksvogels.

Om 14.30 uur rijden we de parkeerplaats thuis op: 5.929 km gereden en veilig thuis! Dankbaar.

4/5/6 okt. Dag 45/46/47

Het is een mooie rit naar Figueres; ook dit deel van Spanje is de moeite waard.
In Figueres vinden we redelijk snel een parkeerplaats voor de camper: bij het station en niet bij de Mercadona, want die ligt in een smalle straat. Dat het grote parkeerterrein aan de achterkant ligt, zien we pas later als we het stadje weer uitrijden.

Maar hier hebben we de ruimte en het is niet ver lopen naar het Dali-museum: het doel van deze stop.
12 jaar geleden waren we hier ook, maar op een of andere manier maakt het nu veel meer indruk op me.
Niets lijkt op P

mijn herinnering. Toen, uitgestorven; nu, heel druk en entree met een toegewezen tijdstip (geen minuutje eerder). Eenmaal binnen: verrassend, indrukwekkend.

Na afloop eten we moules-frites: we zijn duidelijk weer in de buurt van Frankrijk!

Bij het parkeerterrein heeft Peter de grootste moeite om het parkeerkaartje betaald te krijgen. Niet in de daar aanwezige automaat; niet bij het loket binnenin het naastgelegen station; niet bij de automaat waarnaar hij daar verwezen wordt en uiteindelijk (van het kastje naar de muur) buiten op het spoor in een kantoor.

Hij komt opgewonden terug met de mededeling dat hij daarnet zooooo kwaad geworden is!!!!!….. en vertelt het verhaal. Ik vraag wat hij gedaan heeft:

• de beambte uitgescholden
• geslagen
• geschopt
• op de grond gaan liggen stampen
• geschreeuwd
• gehuild
• …..etc ?

”Nee, inwendig kwaad geweest….”

CAPMANY

Woensdag camperen we in Capmany, een dorp dichtbij/boven Figueres. Het is een fijne camping waar we weer een fijne plek vinden.

Verder is er niet veel meer te doen dan wat wandelen en schilderen. Heerlijk relaxt dagje.

AVIGNON

En dan zijn we donderdag weer in Avignon, op een camping pal tegenover de beroemde Pont.
Peter fietst naar het park waar we bijna 20 jaar geleden elkaar de filosofische teksten voorlazen die Miriam van Reijen ons gaf ter bestudering tijdens de filosofiecursus ”StoÏcijnen” in St. Etienne des Sorts, bij Harrie. We zaten er de hele middag op te zwoegen en waren dolgelukkig.

We zijn dankbaar dat we dat nog steeds zijn, samen.

dag 43/44, 2/3 oktober

Het is een heerlijke maandagochtend. Al 18 gr. als ik opsta, volop zon. De hele dag voor me!

Gisteren hebben we afscheid genomen van de camperplaats in Albalat dell Sorells bij Valencia waar we een hele fijne tijd hebben gehad. Het zou me niet verbazen als we hier nog eens terugkomen: Valencia heeft veel te bieden. De rit naar Banyoles was – in vergelijking met de vorige keer – een eitje! De A7 aanhouden en dan ben je er zo… Het scheelt dus heel veel als het niet druk is en je niet gehinderd wordt door rukwinden en stortregens👍

Peter is al gaan hardlopen en nu met de fiets op zoek naar een bakker.
Sinds eergisteren ben ik ingeschreven op de ”Aquarelacademie”, een wel heel chic en pretentieus woord voor een on-linecursus, maar toch.
Ik ga vandaag beginnen met les 1 van Creatiefaquarel. Als het wat wordt, dan kan ik nog net iets laten zien, deze reis.

dag 42, 1 oktober

Op onze laatste dag in Valencia fietsen we nog een keer naar de stad en zowel de heen- als de terugtocht gaat veel soepeler dan alle vorige keren (dan telt ervaring toch mee!).

We doen geen toertje meer door de stad, maar rijden regelrecht naar het Ateneo Mercantil de Valencia aan de Plaça de l’Ajuntament voor de Super Pop-tentoonstelling van Andy Warhol. Hoewel ik de belichting bij veel werken echt beneden peil vind, genieten we wel en hebben we ook nog lol met een stuk of 5 jonge dames die een vrijgezellenactviteit vieren. We maken foto’s met de ”bride” in het midden!

Op de terugweg (langs het strand) leggen we nog twee keer aan voor een drankje en een ijsje onder een strakblauwe hemel met veel zon. Heerlijk hier in het najaar!

Onze laatste avond eten we in het enige restaurant dat het dorp rijk is en we verheugen ons daar op.

Dag 42, 30 september

Vandaag hebben we Peggy en Jeroen op bezoek. Niet om op de camping te hangen, maar om samen naar en in Valencia te fietsen. Het is voor hen de eerste kennismaking met de stad en wij (vooral Peter, gebiedt de eerlijkheid mij te schrijven) fungeren/fungeert als gids.

Op de heenweg willen we gedeeltelijk langs de zee rijden, maar daar blijkt een tunneltje ontoegankelijk te zijn door werkzaamheden. De werklui zijn reuze behulpzaam in het wijzen naar een alternatieve route, alleen wijst de ene links en de andere rechts en allebei heel gedecideerd. We moeten dus zelf een keuze maken. Het blijkt de goeie keuze, want na een klein omweggetje zitten we weer op de oorspronkelijke route.

Het vinden van het moderne wetenschaps- en cultuurpark is nog even een dingetje, maar het lukt!
Het is er knetterdruk met hele schoolklassen die een design/ontwerp/uitvinders-wedstrijd houden. Wij denken in het kader van de designweek. Aan de rustige overkant drinken we een kop koffie en fietsen daarna door de groene long om Valencia centrum heen.

We duiken na enige tijd het centrum in en crossen door de drukke binnenstad. We bezoeken de Basilica de la Mare de Deu en de centrale markthal, waarna we wel zin hebben in een hapje.

We hebben het gezellig samen.

We fietsen nog naar het plein voor het stadhuis en het station Noord waarna we al zigzaggend weer op de route naar huis komen. Dat gaat goed tot Peter gedwongen wordt tot een sanitaire noodstop bij de Biergarten. Hij is er maar net op tijd en ook Jeroen moet, terug op de camperplaats, met een noodgang het toiletgebouw in. Zijn de sardientjes of inktvisjes niet helemaal goed aangekomen?

Op de camping kletsen we nog wat na en na een paar uur smaakt mijn aardappelsalade weer goed. Peter past nog even, maar knapt gedurende de avond ook weer wat op.

dag 41, 29 september

Zoals altijd haalt Peter het brood voor het ontbijt in het dorp, als het niet vooraf te bestellen is op de camping. Dat is hier niet, weten we nog.
Als hij net vertrokken is, komt er een busje van de bakker het terrein oprijden: vers brood, croissantjes en diverse andere broodjes. Bij navraag blijkt: elke dag, behalve op zondag, om 9 uur! Verrassing!
Maar eerlijk is eerlijk: Peter komt met heerlijk warm stokbrood terug!

Precies op tijd komt Peter’s huurfiets aan en een kwartiertje later zijn we ”en route” naar de stad.
Het is heerlijk fietsen op het vrijliggend, verkeersvrije fietspad en er is ook het een en ander verbeterd: zo is b.v. de doorgang over de brug klaar.
We gaan eerst naar de wijk Ruzafa, naar de Mercado. Het is een mooie, niet al te toeristische markt en hoewel we niets anders nodig hebben dan een potje kersenjam, is het fijn om tussen de stalletjes door te dwalen en te genieten van alle lekkers dat daar uitgestald en te koop is. Ik vind het dan wel jammer dat we niet meer kunnen kopen, maar je kunt niet de hele dag met verse spullen in je rugzak zeulen bij hoge temperaturen (het is hier nog steeds 26/27 gr. en zonnig!)

Tegen lunchtijd zoeken we het eettentje waar we vorig jaar ook waren, maar dat lukt niet meer. Dan maar een ander, ook goed.
We fietsen naar het stadhuisplein waar vandaag een tentoonstelling begint van Andy Warhol (zo is ons gisteren verteld, en die willen we niet missen).
Helaas mogen we er pas om 16.00 uur in, want nu is het voor vips (en dat zijn we niet). Hadden ze dat er gisteren maar bij verteld, dan hadden we een ander plan gemaakt. Alweer een verrassing (alleen niet zo’n leuke).

Maar, we zijn niet zo snel uit het veld geslagen. We fietsen naar het Museu de Belles Arts de València waar een tentoonstelling is over de barok (dat weten we nog uit Gandia!).
We melden ons aan bij de balie, vertellen desgevraagd dat we uit Nederland komen, en krijgen dan een toegangskaartje: gratis en voor niks! Alweer een verrassing, en nu weer een leuke!

Het is een heel mooi museum met een bijzondere tentoonstelling. Fijn dat we hier naartoe gegaan zijn.
We fietsen weer tevreden terug naar de camperplaats. Onderweg gaat het een beetje betrekken, maar het blijft droog.
Dat verandert als we een uurtje thuis zijn en ik mijn blog zit te schrijven. Vallen er een paar regendruppels… terwijl ik net zat op te scheppen over het weer hier. Alweer verrassend….

dag 40, 28 september

Tegen één uur rijden we de camperplaats in Albalat del Sorells (bij Valencia) op. We zijn hier vorig jaar ook geweest en de goede herinneringen, de nabijheid van Valencia waar we nog niet op uitgekeken zijn én het feit dat vrienden van ons ook een dezer dagen neerstrijken in de buurt en een ontmoeting tot de mogelijkheden behoort, hebben ertoe geleid dat we hier weer zijn voor een paar dagen. En, last but not least, hier kunnen we tijdens ons verblijf gebruik maken van een elektrische huurfiets, zodat we weer samen overal naartoe kunnen crossen. Morgen om half elf staat hij klaar voor Peter, dus vandaag gaan we eind van de middag nog even met het treintje naar Valencia.

Dit is de zoveelste camperplaats op onze reis en echt de beste! Kleinschalig, alles goed geregeld (zo staan we in het digitale systeem sinds vorig jaar -dus inchecken gaat zonder paspoorten en lekker snel-) en supernetjes hier: het terrein, het sanitair, noem maar op.
We hebben geen overburen en vrij uitzicht (weliswaar op een groot dieseltankstation, maar dan kunnen we wel life de prijsschommelingen bijhouden 😂)
Het voelt gewoon fijn om hier weer te zijn!

25 september, dag 37

Een fiets huren lukt niet op zondag. Peter besteedt er zijn loopkilometers aan, maar tevergeefs. Hij komt teruggelopen naar het tramstation en daar stappen we samen op de tram naar El Campello.

Ik heb intussen bij de camping geïnformeerd of er een mogelijkheid is om een fiets te huren. Dat kan via hetzelfde bedrijf waar Peter nu voor de gesloten deur staat, maar het is allemaal nogal omslachtig (fietsen worden gebracht en weer ongehaald) en behoorlijk duur en niet op zondag, dus.

Het lange wachten op de tram begint ons behoorlijk de keel uit te hangen: we hebben niets anders te doen wat niet kan wachten, maar we vinden het toch verloren tijd.

Het stadje is leuker dan we gedacht hebben en ook veel gezelliger dan San Juan. Het heeft een lange, levendige boulevard met veel horeca en winkeltjes en het strand is hier veel smaller (of het is ontzettend vloed🥴) zodat het strandleven zich ook veel dichter bij de boulevard afspeelt.

We vermaken ons er een paar uurtjes prima. 

De weg terug verloopt precies hetzelfde als de heenreis: weer moeten we ontzettend lang wachten op het station.

Als we terugzijn en aan een drankje zitten, stelt Peter voor om morgen verder te gaan. We breken de rit naar Valencia in tweeën met een stop in Gandia. Ik vind het prima, want eerlijk gezegd heb ik het hier ook weer wel gezien.

Dat is het grote voordeel van camperen. Zo vrij als een vogel en deze twee vogels hebben nogal eens dezelfde vliegneigingen.

GANDIA

26 september, dag 38

Als we op de camping in Gandia komen, kunnen we een hele ruime plek uitzoeken, staan we relatief dichtbij het sanitairgebouw, hebben we genoeg privacy en toch valt het een beetje tegen.

Waarom?

De straat ernaar toe leek op een vuilnisbelt; op de camping zelf was weer geen groene bodem te ontdekken, bomen met grint ertussen, ontzettend veel plassen  en afgewaaide takken en bladeren (het bleek de afgelopen twee dagen gehoosd te hebben); de de huren fietsen lijken op het eerste gezicht zeer aftands (ben benieuwd of Peter een fatsoenlijke kan vinden) en op de plek zelf is weer geen internet…

Goede nieuws: het is nu droog, alhoewel een beetje bewolkt. We waren ook uitgekeken in San Juan en het lange gewacht op de tram k…beu en hier is weer wat nieuws te ontdekken.
We kunnen als het goed is met de fiets het dorp gaan ontdekken en de beschrijvingen daarover zijn hoopvol.

En, over 2 dagen zijn we in Valencia.

Straks meer…..

Peter heeft een redelijke fiets kunnen vinden en we fietsen naar het strand en langs de mooie boulevard naar een “centrum”-gebied; niet dat van Gandia, dat ligt wat verder weg, maar wel een waar ze een goeie supermarkt hebben om straks boodschappen te doen en langs de boulevard zijn heel veel leuke eettentjes. Het ziet er wel allemaal viezig uit, weggewaaide rommel en ontzettend modderige parasols, ik denk echt het gevolg van 2 dagen hoosbuien. Verder breekt de zon door: heerlijk! 

Rond 4 uur zijn we weer terug en dan houden we verder ons gemak. Morgen krijgt het weer een 10 van de app, dus dat moet dan toch wel een stralende dag zijn.

GANDIA

27 september, dag 39

Supermooie dag! 

Stralend blauwe hemel, beetje wind en veel zon, de hele dag.
We fietsen naar Gandia, een kilometer of 5 van de camping af, schat ik, en ook voor Peter (met een gammele huurfiets) redelijk te doen. Als we langs deze kant bij de camping aangekomen waren gisteren hadden we een heel andere indruk gehad bij aankomst: mooie ligging bij schilderachtige kanaaltjes langs boomgaarden met fruit…

Gandia is een heel gezellig stadje, veel winkeltjes, veel cafeetjes, veel galeries en ook een mooi historisch centrum. Het hoogtepunt van de dag is het bezoek aan het oude paleis van de Borgia’s: schitterend!

We lunchen op een mooi plein met 2 imposante zwarte koppen en een violist die voor het entertainment zorgt. Na een kwartiertje houdt hij het voor gezien en ook dat is prima!

We fietsen weer heel tevreden terug naar de camping, nadat we boodschappen gedaan hebben bij de supermercado. De fietsen hebben we binnen in de hal geparkeerd en bij het weggaan moeten we de cassiere beloven dat we dat nooit meer doen: het is verboden.

Nou, dat beloven we! 👍😉

dag 35, 23 september

De rit naar Alicante is op een of andere manier héél vermoeiend. Het is maar een dikke 100 km., maar het is hartstikke druk op de weg en rommelig: werkzaamheden, gestrande auto’s waar hulpdiensten voor aan komen rijden (🔝; je zult er maar staan) etc.

De toegangsweg naar camping El Jardin wordt slecht aangegeven in San Juan en het weggetje dat de apps aangeven, vind ik te smal om in te rijden. Peter stapt uit om te voet polshoogte gaan nemen met de mededeling ”…parkeer hier maar ergens…”. Juist als ik hiermee bezig ben, stopt er een personenauto, een jonge dame stapt uit en vraagt of ik naar de camping moet. Zij werkt daar en wil wel even voorrijden, want dat is een betere weg voor campers. Als ik haar vertel dat ik dan wel even op mijn man moet wachten die toch het straatje ingelopen is, biedt ze aan om wel even te wachten tot hij terug is… Wat een service.

Op de camping is het even ingewikkeld om goed op de plek te komen (want smalle straatjes en drempeltjes bij de opgang naar je plek), maar uiteindelijk staan we prima!

De lunch in het restaurant op de camping is van grote klasse (veel beter dan je meestal kunt verwachten). De witte wijn is zo lekker dat we daarna een flinke power-nap nodig hebben.
Peter doet nog wat verkenningen in de omgeving en daarna maken we een plan voor morgen:
we gaan met de tram naar Alicante.

Het klinkt allemaal heel positief (en dat is het ook),
maar ik heb een off-day.
Waarom, geen idee..

Morgen weer een dag.

Dag 36, 24 september

Ik rij met de fiets naar het tramstation aan de boulevard en Peter loopt er naar toe: we gaan met de tram van San Juan naar Alicante (zo’n km. of 6, 7).

Mijn off-day is voorbij, maar nu zijn we geen van beiden top-fit. We vragen ons af waar het precies vandaan komt. We drinken de laatste tijd wel gewoon kraanwater i.p.v. flessen, dus dat gaan we weer terugdraaien. Verder kunnen we niet zoveel bedenken. We doen het gewoon ”kalm aan”, wandelen in de Mercado en door het centrum. Door de Paddenstoelenstraat waar Arjan woont en over de boulevard waar een happening is voor doven: veel gebarentaal, maar opvallend rustig daar.

We pauzeren regelmatig, al dan niet met koffie, cola en spaghetti en genieten van het doelloze…

Wat deden we gisteren in Cartagena?
De stad viert feest. De hele week zijn er activiteiten en om 13.00 uur knipt de burgemeester (vr) een lint door waarmee de grote markt (Romeins thema) geopend is. We wandelen wat langs de kraampjes die verdacht veel lijken op die van de markt in Salamanca.

We fietsen naar de haven waar één giga cruise-schip de hele aanlegplaats en het totale uitzicht op zee blokkeert. De ober van de uitspanning daar vertelt desgevraagd dat zij er totaal geen voordeel van hebben. De gasten verdwijnen ’s morgens naar de musea en ander vertier in de stad en om 18.00 vertrekt het schip weer! (Houdoe en bedankt!)

We stappen in een toeristentreintje voor een rondritje door de stad en in plaats van de hoogtepunten krijgen we vooral het dagelijks leven van het leven in buitenwijken te zien.

Gelukkig rijdt hij wel langs het mooie station.

We dwalen nog door de binnenstad en lunchen op het San Fransiscoplein. De rest is bekend…

Dag 34, 22 september

Peter gaat ‘s morgens eens kijken voor een 2e- hands fietsje, maar daar zien we tenslotte vanaf.
We huren wel een fiets in Valencia en in Alicante is er openbaar vervoer vlakbij de camping.

We passen ons wel aan.

’s Middags gaat Peter met de bus (!) naar Cartagena: hij wil met een goed gevoel afsluiten hier. Ik blijf thuis en schilder wat. We hebben allebei een fijne middag.

’s Avonds gaan we Indisch eten in het dorp.