
Maandag vinden we bij aankomst in Aranjuez een schaduwrijke plek. Onze Spaanse buurman beweert dat er de hele dag geen zon is, en dat klopt bijna. Hij heeft alleen ‘s morgens niet zo goed naar deze plek gekeken, want om te ontbijten moeten we echt wel even tegen de heg een schaduwplekje vinden.
Fijne camping, dichtbij de stad ook.
Lunchen kun je hier ook prima! Daarna kun je alleen nog maar apathisch in je stoel hangen, althans ik wel! Peter rijdt nog even naar Leclerq om watervoorraad.
Verder probeer ik nog wat te lezen en dat het niet zo heel goed lukt, ligt niet aan het boek: “Land van echo’s” van Mark Stokmans is een erg mooi boek en heel toepasselijk omdat het over Spanje in de
jaren-30 gaat.
Op maandag maken we een fietstochtje langs de Taag, die ook langs de camping stroomt. We komen o.a. bij een stukje natuur dat volgens de boekjes een van hoogtepunten van Aranjuez is dat je niet mag missen. We rijden nog een klein stukje verder naar een gedenkkruis voor de gevallenen in de burgeroorlog. Door het “Land van echo’s“ heb ik er gelijk een beeld bij.




Aan het begin van de avond hoor ik wat “gedonder” in de verte, maar het buitje waar ik zo naar uitkijk, gaat aan ons voorbij. Wel begint het hard te waaien, waardoor ik ‘s morgens het bed vrij moet maken van binnengewaaide miniscule blaadjes en takjes die de horren van de dakramen niet helemaal hebben kunnen tegenhouden.
Op onze beschaduwde ochtendplek is het heerlijk toeven. We zijn pas tegen half twaalf in het Koninklijk Paleis: een goede keus, want op het heetst van de dag is het relatief koel in het paleis. En wat is het er mooii!
Eerst al die aanblik van buiten met de “slot”gracht.


Het kasteel heeft een majestueuze opgang naar de kamers boven, met een heren- en en damesvleugel.
Ik weet niet wie de inrichting bepaalde of het budget beheerde, maar naar mijn idee komt de herenzijde als winnaar uit de bus. Schitterend is vooral de kleine kamer, geïnspireerd op het (Moorse) Alhambra.








De dameskant heeft ook wel zijn charme, maar de porceleinkamer – hoe indrukwekkend ook – heeft toch iets weg van de poffertjeskraam op de kermis (een hele mooie poffertjeskraam dan, he!)





Na het bezoek lunchen we bij de groene kikker “El rana verde”: super!
Als we thuiskomen blijken we nieuwe buren te hebben: een duits echtpaar uit Saksen (zagen we aan het kenteken van de auto) met:
– een grote caravan
– een grote Mercedes
– twee grote honden
– heel veel blauwe, rode en grijze kratten waar vooral veel vloerbedekking uitkomt en waar verder de hele middag mee gespeeld wordt (opstapelen, verplaatsen en weer opstapelen: geen idee met welk doel.)
Misschien houden ze vanavond een “garage-sail”?