tineke bruijs

dag 35, 23 september

De rit naar Alicante is op een of andere manier héél vermoeiend. Het is maar een dikke 100 km., maar het is hartstikke druk op de weg en rommelig: werkzaamheden, gestrande auto’s waar hulpdiensten voor aan komen rijden (🔝; je zult er maar staan) etc.

De toegangsweg naar camping El Jardin wordt slecht aangegeven in San Juan en het weggetje dat de apps aangeven, vind ik te smal om in te rijden. Peter stapt uit om te voet polshoogte gaan nemen met de mededeling ”…parkeer hier maar ergens…”. Juist als ik hiermee bezig ben, stopt er een personenauto, een jonge dame stapt uit en vraagt of ik naar de camping moet. Zij werkt daar en wil wel even voorrijden, want dat is een betere weg voor campers. Als ik haar vertel dat ik dan wel even op mijn man moet wachten die toch het straatje ingelopen is, biedt ze aan om wel even te wachten tot hij terug is… Wat een service.

Op de camping is het even ingewikkeld om goed op de plek te komen (want smalle straatjes en drempeltjes bij de opgang naar je plek), maar uiteindelijk staan we prima!

De lunch in het restaurant op de camping is van grote klasse (veel beter dan je meestal kunt verwachten). De witte wijn is zo lekker dat we daarna een flinke power-nap nodig hebben.
Peter doet nog wat verkenningen in de omgeving en daarna maken we een plan voor morgen:
we gaan met de tram naar Alicante.

Het klinkt allemaal heel positief (en dat is het ook),
maar ik heb een off-day.
Waarom, geen idee..

Morgen weer een dag.

Dag 36, 24 september

Ik rij met de fiets naar het tramstation aan de boulevard en Peter loopt er naar toe: we gaan met de tram van San Juan naar Alicante (zo’n km. of 6, 7).

Mijn off-day is voorbij, maar nu zijn we geen van beiden top-fit. We vragen ons af waar het precies vandaan komt. We drinken de laatste tijd wel gewoon kraanwater i.p.v. flessen, dus dat gaan we weer terugdraaien. Verder kunnen we niet zoveel bedenken. We doen het gewoon ”kalm aan”, wandelen in de Mercado en door het centrum. Door de Paddenstoelenstraat waar Arjan woont en over de boulevard waar een happening is voor doven: veel gebarentaal, maar opvallend rustig daar.

We pauzeren regelmatig, al dan niet met koffie, cola en spaghetti en genieten van het doelloze…

Wat deden we gisteren in Cartagena?
De stad viert feest. De hele week zijn er activiteiten en om 13.00 uur knipt de burgemeester (vr) een lint door waarmee de grote markt (Romeins thema) geopend is. We wandelen wat langs de kraampjes die verdacht veel lijken op die van de markt in Salamanca.

We fietsen naar de haven waar één giga cruise-schip de hele aanlegplaats en het totale uitzicht op zee blokkeert. De ober van de uitspanning daar vertelt desgevraagd dat zij er totaal geen voordeel van hebben. De gasten verdwijnen ’s morgens naar de musea en ander vertier in de stad en om 18.00 vertrekt het schip weer! (Houdoe en bedankt!)

We stappen in een toeristentreintje voor een rondritje door de stad en in plaats van de hoogtepunten krijgen we vooral het dagelijks leven van het leven in buitenwijken te zien.

Gelukkig rijdt hij wel langs het mooie station.

We dwalen nog door de binnenstad en lunchen op het San Fransiscoplein. De rest is bekend…

Dag 34, 22 september

Peter gaat ‘s morgens eens kijken voor een 2e- hands fietsje, maar daar zien we tenslotte vanaf.
We huren wel een fiets in Valencia en in Alicante is er openbaar vervoer vlakbij de camping.

We passen ons wel aan.

’s Middags gaat Peter met de bus (!) naar Cartagena: hij wil met een goed gevoel afsluiten hier. Ik blijf thuis en schilder wat. We hebben allebei een fijne middag.

’s Avonds gaan we Indisch eten in het dorp.

dag 32 en 33

Op 20 september komen we hier rond de middag aan op de camperplaats in St. Ana bij Cartagena en hebben we de grote was gedraaid. Aangezien het behoorlijk zonnig is, hebben we geen last van de slecht werkende droger.

’s Avonds fietsen we nog even het dorp in en gaan op tijd naar bed.

dag 33!

Er is goed nieuws en slecht nieuws.
Eerst maar het goede nieuws: we hebben gelukkig mijn fiets nog voor wat boodschappen.
Het slechte nieuws: Peter heeft GEEN fiets meer; die is vanmiddag in Cartagena gestolen, terwijl wij op het St. Fransicoplein de lekkerste lunch ooit hadden (we moesten er lang op wachten, maar het was het wachten waard! Ge-wel-dig!)

Onze fietsen hebben we in een klein rustig zijstraatje geparkeerd (wat we altijd doen). Als we na de lunch naar de fietsen terug lopen, zie ik Peter zorgelijk kijken terwijl hij in zijn broekzak zit te wroeten.
”Ik ben toch mijn fietssleuteltje kwijt!” We kijken allebei zorgelijk als we het straatje in komen: mijn fiets is 20 meter verderop gezet, maar staat moederziel alleen: die van Peter is weg! GESTOLEN!
Hoe het kan? Vermoedelijk heeft Peter zijn fietssleuteltje naast zijn broekzak gestoken en ja, als het fietssleuteltje naast de fiets op de grond ligt…..🥴

Mijn fietstassen waren ook doorzocht, maar behalve onze elektrische fietspomp vonden ze blijkbaar niets de moeite waard. En behalve Peters windjackje zat er in zijn fietstassen niets van waarde.

De rest van de middag brengen we op het politiebureau door voor de aangifte en Peter is te voet naar huis gegaan (ik schat zo’n 7 km, dus samen met zijn ochtendwandeling heeft die vandaag weer wel zijn meters gemaakt!).

We zullen de plannen dus weer wel gaan aanpassen, want gezamenlijke fietstochtje zitten er deze reis niet meer in.

Morgen schrijf ik wel wat we vandaag nog meer beleefd hebben in Cartagena, want nu ben ik wel even aan een wijntje toe…..

dag 30, 31- 18, 19 september

Toen we deze b&b (die ook een camperplaats schijnt te hebben voor 3 campers) belden vanuit Granada om te vragen of er een plaatsje zou zijn voor ons, deden we dat om weer even uit de drukte van een grote stad te zijn. Dat we na Granada nog eerst 2 dagen de sierra nevada in zouden rijden, was toen nog niet bekend. Maar camperen is go-with-the-flow, dus we zitten nu voor de derde dag op rij in the middle of nowhere en ik vind het geweldig! Zo basic, zoveel rust en alleen maar geluid van de wind, de bomen en struiken, de kippen van de boerderij een eind verderop en een hond in de verte.

Jeff, de eigenaar is alleen. Zijn vrouw Debb is een weekje naar Turkije én er is nog een echtpaar (Nederlanders) in de b&b voor 2 weken. Ze zijn gisteren aangekomen en delen met ons de faciliteiten zoals, zitjes en zwembad waarvan we ook gebruik mogen maken al staan we feitelijk (als enige camper) buiten de poort. Veel meer service dan een onderdak hebben zij ook niet: de b van breakfast kan eigenlijk wel af, want ze zorgen zelf voor al hun maaltijden.

‘s Middags maken we een fietstocht naar Puerto Lumbreras (bergop/bergaf, ruim 28 km. vv).

’s Avonds fietsen we nog naar het dorp zelf: het lijkt wel een Amerikaans dorp, alleen maar vierkantjes, maar dan oersaai. Na een paar blokjes vinden we een gelegenheid om even wat te eten.
Na een donkere terugrocht langs het kanaal – waarbij we nog bijna de afslag missen naar de camperplek – zitten we samen met de B&B-gasten buiten in de “klamboe”- zit en omdat zij vroeger (pre-corona) ook veel reisden, hebben we veel uit te wisselen en is het middernacht voor we er erg in hebben.

De laatste dag fietsen we naar La Estacion. we zien dan pas goed dat we in een boerenlandschap vertoeven. Veel arbeiders (de meesten donker van kleur) die met busjes worden aan- en afgevoerd, werken op het land en in de kassen, afgewisseld met grote boerderijen met koeien, schapen en (vermoedelijk) zwarte varkens. Dat laatste kunnen we alleen vermoeden/gokken op grond van het geluid, want ze staan in stallen met bijna volledig geblindeerde ramen én er hangt een bordje bij dat er NIET gefotografeerd mag worden…

We lunchen in ”Estacion”. Je kunt niet zeggen dat ze hier heel creatief zijn bij de naamgeving van hun etablissement, maar de menukeuze wordt voor ons ingesproken in google-translate, waarna wij een keuze kunnen maken.
Nadat we nog wat inkopen doen bij de Spar, waarbij ik uitbeeld dat ik hondenpoepzakjes nodig heb (heel handige kleine afvalzakjes voor in de camper) fietsen we weer terug.

In het zwembad (nou, eigenlijk ernaast) maakt Peter nog een flinke uitglijer. Behalve 2 zere tenen en een schram op de arm houdt hij er gelukkig niets aan over.

De avond verloopt zo’n beetje hetzelfde als de vorige (dus tijd om morgen weer verder te gaan), zij het dat we thuis een lekkere aardappelsalade eten met wat vlees van de grillplaat.

Het zijn leuke dagen geweest hier!

dag 29, 17 september

Als we een prachtige rit door de sierra hebben gehad, rijden we naar Almocita. We vinden het toch fijner om niet nog eens een dikke 170 km. door te rijden: we willen dat dorp wel eens van dichtbij bekijken.

Het eerste halfuur daar, begin ik spijt te krijgen van dat besluit. Met 2 navigatie-apps komen we er nog niet uit: ze brengen ons allebei naar een niet geasfalteerd pad dat naar beneden loopt, maar waar je geen zicht hebt hoe het pad loopt; hoe smal wordt het nog? en het belangrijkste: komt het wel op een camping uit?

Er staat een bordje Camping met een pijl naar recht(s) beneden. “Durf jij daar in te rijden?” vraagt Peter en die vraag alleen al is niet hoopgevend, maar ik besluit vandaag de dapperste te zijn en ga het pad op naar beneden. Het gaat… Het wegdek wijzigt van ongeasfalteerd naar bezaaid met keien die de kuilen wat moeten camoufleren naar geasfalteerd of bestraat. De breedte varieert ook nog al eens, maar we hebben geluk dat er geen tegenligger komt. Als we er zijn, slaak ik een diepe zucht, zoek met Peter samen een mooie plek op en dan begint het grote genieten: wat een schitterende plek en wat een uitzicht! Als we wat bijgekomen zijn, fietsen we naar het mooie dorpje (met witte muren vol mooie schilderingen en gedichten) en lunchen met de plaatselijke bevolking op het dorpsplein. Het restaurant heet ”Bejaardenhuis” en de kruidenierswinkel ernaast ”De voorraadkast van Isa”.

Zo komen we de middag wel door.
’s Avonds fietsen we nog een keer terug om brood en wijn bij Isa te kopen en dan sluiten we de dag weer af.
Morgen naar Almendricos.

dag 28, 16 september
Vandaag rijden we nog niet diep de Sierra in (zo’n 10 kilometer), maar het is al heel mooi!
Prima weg en een wijds uitzicht over diepe dalen en bergen.
We blijven vandaag op de camperplaats in Orgiva en zoals het er nu naar uitziet (17.35 uur) blijven wij de enigen die hier overnachten. Prima plek, fijn sanitair en vooral veel rust als de hond een beetje uit de buurt blijft.

Rond lunchtijd zijn we naar het dorpje gefietst en zien veel ”alternatieve” locals: dreadlocks, brede slobberbroeken en al dan niet met een gitaar of fluit. We eten een broodje en knopen een gesprekje aan met een Nederlands stel dat hier al 14 jaar in een klein bergdorp verderop woont: weg van de ”ratrace” in Nederland (zoals ze het zelf verwoorden). Wat ze wel missen zijn ”familiecontacten”…

Ze geven ons desgevraagd nog een tip voor een (vegetarisch) restaurantje. Dat gaan we straks maar eens uitproberen.
De rest van de middag brengen we lezend en lummelend door in de schaduw van onze luifel: het is behoorlijk warm vandaag.

Morgen gaan we nig 100km. door in de Sierra Nevada en daarna misschien nog wel verder naar Almendricos. Daar hebben we een plaatsje besproken bij een Engelsman die een B&B runt en in het verleden ook een paar camperplaatsen had. De laatste jaren heeft hij geen campers meer ontvangen, maar we zijn van harte welkom. Ben benieuwd!

Vandaag bezoeken we het Alhambra. We rijden er weer op de fiets naar toe en dat is al een belevenis op zich. We stijgen naar grote hoogtes en we halen het met onze Lacross vouwfietsen +.(Als we terug zijn op de camping horen we van een echtpaar uit Nederland dat dure stadsfietsen met ondersteuning heeft dat ze er in het buitenland (lees: heuvelachtig of bergachtig gebied) niets mee kunnen: de ondersteuning stopt er gewoon mee en daar staan ze dan……Zo blij met onze Lacross fietsen: ze brengen ons tot nog toe overal naar toe waarheen we maar willen!

Dan het Alhambra zelf.
Ja, overweldigend! Het is moeilijk uit te leggen hoe groot het hele complex met paleizen is, hoe mooi het ”hoofdpaleis” is waar in totaal zo’n 500 jaar aan gewerkt is. Het lijkt lang, maar als je het ziet, begrijp je niet hoe ze dit in die tijd voor elkaar gekregen hebben.
Ik probeer een indruk te geven met wat foto’s, maar die geven onvoldoende weer wat je daar ziet en ervaart.

Bij Italo worden we ’s avonds ook weer verwend met o.a. risotto. Als de camarero (ober) ziet dat ik zit te kijken naar een kaasgerecht dat hij aan een andere tafel klaarmaakt, stopt hij bij het voorbijgaan met zijn ”karretje” en maakt voor mij een lepeltje klaar met het gerecht om te laten proeven: verrukkelluk!
Het zijn topdagen geweest hier in Granada.

Intussen hebben we de route ook weer bijgesteld door tips van medereizigers en gaan we morgen voor 2 dagen door de Sierra Nevada reizen: schijnt heel mooi te zijn. We gaan het zien.

We gaan met de fiets naar Granada en het is appeltje-eitje; veel fijner dan met de bus.
Geen wachttijden en je kunt met de fiets overal snel komen, zodat je veel meer van de stad ziet!!

’s Avonds gaan we niet meer weg en genieten van de avond voor de camper.

dag 25 t/m 27, 13 t/m 15 september

De eerste dag gaan we met de bus naar het centrum van Granada. We staan namelijk op een camperplaats in Caja (op zo’n 6 km. afstand) en we hebben ons rot gezocht om hier te komen, terwijl het eigenlijk heel eenvoudig is; maar zelfs 2 navigatie-apps kunnen je compleet het verkeerde pad op wijzen.

OK, we geloven de camper-baas: beter met de bus, want met al die wegopbrekingen is het heel ingewikkeld (en daar hebben we even genoeg van). Met de bus gaat het inderdaad best goed, als je heel lang wachten geen probleem vindt: dat vinden wij wel. We kijken dus goed hoe de bus rijdt en we weten al heel snel: we gaan voortaan met de fiets!
De eerste middag oriënteren we ons dus even op de (binnen-) stad; bezoeken de kathedraal en een kerk ernaast waar enkele koningen in een crypte liggen. We gaan ook langs het toeristenbureau. De medewerkster daar geeft ons een goed plattegrondje van de stad; geeft duidelijk aan welke route we het beste kunnen lopen/fietsen om veel te zien én controleert of we de juiste procedure hebben gevolgd bij het bestellen van de tickets voor het Alhambra op donderdag (dat hebben we) en legt nog maar eens uit hoe en wat we allemaal moeten doen om donderdag binnen te komen. ”Don’t forget your passports!”

‘s Avonds gaan we met de fiets naar Italo, een geweldig restaurant met dito personeel.
Het begint goed hier in Granada.

PS We hebben een ”stadsbus”/ camper naast ons gekregen met hele aardige buren uit Zwitserland. We weten nu ook waarom hij met 2 vingers in de neus de krappe plaats naast ons inreed (achteruit): hij is een gepensioneerde buschauffeur (wel een met een eigen bedrijf dat hij verkocht heeft, want ook al is het een occasion: zo’n bus heb je niet voor een habbekrats.)

dag 24, 12 september

Om 16.00 uur staan we voor de camping: we hebben de aanwijzingen van de app goed gevolgd, maar stuiten dan toch weer op een te hoge drempel waardoor we met de onderkant van de bus over de dorpel schaven; gelukkig geen schade voor zover we kunnen constateren, maar het is weer wel even heel vervelend vooral omdat de camping gewoon gesloten is!

Geen nood, gewoon even 85 km. verder rijden en dan staan we in Santa Elena op een bosachtige camping met uitzicht op olijfbomen, ware het niet dat het miezerig regent.

We hebben wel heerlijk gegeten in het restaurant op de hoek.

Morgen verder naar Granada.